وضعيت سين‌كيانگ و روابط چين و تركيه

منطقۀ خودمختار سين‌كيانگ از دوران سلسلۀ هان، براي حاكمان چيني درحكم يك معماي پيچيده عمل كرده و مردم آن در حوزه‌هاي فرهنگي، مذهبي، قومي و... متفاوت بوده‌اند. افزون‌براين، ويژگي‌هاي جغرافيايي و وجود يك منطقۀ مرزي از عوامل ديگري است كه كنترل چين بر اين منطقه را به‌چالش كشيده است. با شروع سال 1949، چين با جدايي‌طلبي اويغورها و استقلال تركستان شرقي، به‌عنوان يك معضل داخلي، روبه‌رو شد. از اوايل دهۀ 1990، چين، جنبه‌هاي بين‌المللي اين معضل را به‌رسميت شناخت و مجبور به مقابله با تجلي‌هاي خارجي آن شد. اين سياست جديد، روابط چين با تركيه را كه افزون‌بر پيوندهاي تاريخي، زباني، مذهبي و فرهنگي با اويغورهاي مسلمان، به‌لحاظ ايدئولوژيكي هم از ملي‌گرايي اويغور الهام گرفته و جايگاه مناسبي براي پناهندگان اويغور است، تحت تأثير قرار داد؛ بنابراين، نگارندگان قصد دارند به اين پرسش پاسخ دهند كه «وضعيت سين‌كيانگ چه تأثيري بر روابط چين و تركيه داشته است؟» به‌نظر مي‌رسد، كيفيت و كميت روابط چين و تركيه پيش از دهۀ 1990، با تأثيرپذيري از دگرگوني‌هاي سين‌كيانگ، در وضعيت نامطلوبي بوده و تحولات سين‌كيانگ پس از دهۀ 1990، تحت تأثير روابط اقتصادي، نظامي، و سياسي بين دو كشور، به‌زيان اويغورها مديريت شده است.