دلايل توسعۀ روابط خارجي عربستان سعودي و چين

با قدرت گرفتن محمد بن سلمان در عربستان و ظهور چين به عنوان يك قدرت بزرگ، توسعه روابط خارجي در نقطه ثقّل سياست خارجي اين دو دولت قرار گرفته است. لذا پرسش اصلي كه طرح شده، اين است كه علل گسترش اين تعاملات سياسي، اقتصادي و فرهنگي چين و عربستان سعودي چيست؟ فرضيه موقتي طرح شده، اين است كه گسترش تعاملات چين و عربستان مثأثر از سه علل اساسي است، اول) تضمين دسترسي به منابع انرژي با ثبات از سوي چين و تنوع بخشي به بازار فروش آن از سوي عربستان سعودي، دوم) رقابت ها و تنش هاي منطقه اي و بين المللي دو دولت، سوم) تلاش براي جلوگيري از گسترش اسلام گرايي افراطي. با كاربست نظريه نوواقع گرايي والتز، يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه رهبران چيني با طراحي پروژه يك كمربند يك جاده و درگير كردن منافع عربستان با اين پروژه، ضمن دسترسي به انرژي اين كشور، همزمان به دنبال ايجاد توازن قدرت در برابر فشارهاي اقتصادي ايالات متحده بر چين بوده، از سوي رهبران سعودي با طرح افق 2030 در راستاي طرح چيني يك كمربند يك جاده و نيز توسعه سياست نگاه به شرق، در صدد ايجاد موازنه قدرت در برابر گسترش نفوذ ايران در منطقه و نيز كاهش تنش ها و فشار هاي ايالات متحده بر خود از طريق ايجاد يك متحد استراتژيكي جديد در سطح منطقه اي و بين المللي براي عربستان بوده است. شيوه گردآوري اطلاعات در اين پژوهش مبتني بر شيوه كتابخانه اي و روش تحقيق مبتني بر شيوه توصيفي تحليلي است.