ويژگي هاي ديپلماتيك بانوفرستادگان به روايت شاهنامه

شاهنامه فردوسي، سندي ارزشمند در زمينه روابط ديپلماتيك ميان دولت هاي بزرگ در دوران باستان است. در اين كتاب سترگ، به خوبي مي توان ديد كه چگونه ديپلمات ها در گسترش روابط سياسي ميان دولت ها به ايفاي نقش مي پرداختند. در اين نوشتار كوشيده شده است تا به اندك شمار مواردي كه ديپلمات هاي اعزامي از يك دربار به بارگاهي ديگر، بانوان بوده اند، پرداخته شود. بر پايه اين پژوهش، در سراسر داستان هاي شاهنامه مي توان ۹ فرستاده بانو يافت. نويسنده با بازگويي روايت ماموريت هاي هر يك از بانو فرستادگان، ويژگي هاي رفتاري و گفتاري ايشان و چگونگي انجام ماموريت توسط اين ديپلمات ها را بازگو كرده است. از جمله نتايج به دست آمده از اين پژوهش مي توان به اين نكته اشاره كرد كه اگرچه اعزام بانوان به عنوان فرستادگان چندان رواج نداشته، اما در داستان هاي موجود، اين ديپلمات ها توانسته اند ماموريت هاي خود را با پيروزي به پايان رسانند. همچنين در همه اين داستان ها مي توان ديد كه بانوان ديپلمات بدون آنكه نياز باشد رفتاري مردانه از خود نشان دهند، با حفظ ويژگي هاي زنانه، توانسته اند وظيفه خود را به درستي به انجام رسانند. رازداري، خردمندي، تيزهوشي، حاضر جوابي، آگاهي از مسايل سياسي، سخنداني،‌ آراستگي، راستگويي و آشنايي با آداب ديپلماتيك از ويژگي هاي اصلي اين بانو فرستادگان بوده است.