نظريۀ گزينش هستي‌شناسانه:چهارچوبي براي آينده‌پژوهي پديده‌هاي بين‌المللي

سازمان جامعه‌بين‌المللي با رويكرد سيستمي به آن، در بردارنده جزء سيستم‌هايي است كه تحليل و آينده‌پژوهي كنش‌هاي آن‌ها از اهميت بسياري نزد متخصصان حوزه روابط‌ بين‌الملل برخوردار است. رويكرد سيستمي براي تحليل پديده‌هاي عرصه‌بين‌الملل، مبتني بر درك كليت آن‌ها است. بر اين اساس، درك منابع يا آن‌گونه كه نوشتار پيش رو به آن اشاره مي‌كند، ژن‌هاي سازنده سيستم‌هاي عضو سازمان جامعه‌بين‌الملل، براي فهم «ادراك»ها و «به‌گزينش»هاي آنان ضروري است. تلاش شد تا نظريه‌اي جديد براي تحليل پديده‌هاي عرصه‌بين‌الملل ارائه شود و به سيستم با رويكردي جامع نگريسته شده و عناصر مادي و معنايي آن در ارائه نظريه‌اي با عنوان «گزينش هستي‌شناسانه» مدنظر قرار گيرد. در ارائه اين دستگاه نظري، به‌تمامي عناصر تحليلي كه مي‌بايست براي ارائه دستگاهي نظري نسبت به آن‌ها اهتمام داشت، توجه شد؛ درواقع، مفاهيم انسان‌شناسي، هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي و روش‌شناسي ونيز سطوح تحليل در ارائه ديدگاه سيستمي مذكور، مدنظر قرار گرفت. علاوه بر اين، به «غايت» كه حاصل برسازي مادي‌گرايانه و يا معنا‌گرايانه هويت‌ها، ايدئولوژي‌ها و اهداف سيستم‌ها است، توجه شد. در نوشتار پيش رو همچنين به چگونگي انحراف از غايت كه بر درك، تحليل و آينده‌پژوهي كنش‌هاي سيستم‌ها مؤثر بوده و نيز، فرآيندهاي معنايي دگرگرايانه، توجه شده است. بر اين باور است كه با درك ادراك‌ها و به‌گزينش‌هاي غايت‌گرايانه سيستم‌ها، قادر خواهيم بود كه نسبت به تحليل و آينده‌پژوهي كنش‌هاي آن‌ها اقدام كنيم؛ بديهي است كه دستگاه نظري ارائه‌شده مي‌بايست براي تحليل پديده‌هاي گوناگون مورداستفاده قرار گيرد كه اهتمام نگارنده در آينده معطوف به اين مهم خواهد بود.