بررسي اثرات مديريت منابع آبي در بهبود معيشت پايدار روستايي مطالعه موردي روستاهاي شهرستان پلدختر

امروزه عامل اصلي و مهم مهاجرت‌هاي روستايي كاهش ميزان منابع آبي و عدم مديريت صحيح منابع آبي به خصوص در بخش كشاورزي است كه معيشت خانوارهاي روستايي را با مشكلات فراواني روبرو ساخته است. اين پژوهش با هدف بررسي اثرات مديريت منابع آبي در بهبود معيشت پايدار روستايي در شهرستان پلدختر انجام شده است. اين پژوهش از نظر هدف به عنوان يك پژوهش كاربردي است كه از نظر شيوه اجرا به صورت توصيفي- تحليلي انجام گرديده است. جامعه آماري تحقيق را خانوارهاي روستاهاي شهرستان پلدختر تشكيل داده است كه بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال 1395 برابر با 7358 خانوار بوده است. به منظور مشخص نمودن تعداد نمونه از فرمول كوكران استفاده گرديده است كه بر طبق آن تعداد 365 خانوار به عنوان نمونه انتخاب شد. به منظور تجزيه و تحليل يافته‌هاي تحقيق از آزمون تي‌تك نمونه‌اي و تحليل رگرسيون چند متغيره استفاده شده است. به منظور بررسي وضعيت مديريت منابع آبي در روستاهاي شهرستان پلدختر از آزمون تي‌تك نمونه‌اي استفاده گرديده است نتايج آزمون نشان داد كه گويه ميزان بهره‌گيري از الگوي كشت مناسب با مقدار ميانگين 3.376 بيش‌ترين ميانگين را به خود اختصاص داده است و گويه ميزان مشاركت بانك كشاورزي در اعطاي وام به كشاورزان جهت تأمين و انتقال آب مورد نياز با مقدار 2.706 كمترين ميانگين را به خود اختصاص داده است. در مجموع وضعيت مديريت منابع آبي با مقدار ميانگين 3.118 با توجه به سطح معناداري و حد بالا و حد پايين كه هر دو مثبت هستند در روستاهاي شهرستان پلدختر مطلوب ارزيابي شده است. به منظور بررسي اثرات مديريت منابع آب بر معيشت پايدارروستايي از تحليل رگرسيون چندمتغيره استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه مديريت منابع آبي بر متغير معيشت اجتماعي با مقدار ضريب بتاي 0.325، بر متغير معيشت اقتصادي با مقدار ضريب بتاي 0.276، بر متغير معيشت انساني با مقدار ضريب بتاي 0.213 و بر متغير معيشت فيزيكي با مقدار ضريب بتاي 0.178 تاثير گذار بوده است.