بررسي تأثير مؤلفه‌هاي اقتصاددانش بنيان بر رفاه اقتصادي استان هاي ايران

اقتصاد دانش‌بنيان يك مفهوم و رويكرد است كه در آن، تأكيد بر ايجاد و استفاده از دانش، فناوري و نوآوري در فرايندهاي اقتصادي قرار دارد. اين مفهوم بر اين اصل تكيه مي‌كند كه دانش و نوآوري باعث افزايش توليد، بهبود بهره‌وري، ايجاد اشتغال و رشد پايدار اقتصادي مي‌شوند. دستيابي به اقتصاددانش بنيان نياز به سرمايه‌گذاري‌هاي در بخش نيروي انساني و طرح سياست‌هاي متمركز بر تحقيق و نوآوري مي‌باشد كه در آخر بتواند از طريق كارآفريني و خلق كسب‌وكارهاي كوچك، متوسط و بزرگ دانش‌محور به اهداف كلان اجتماعي و اقتصادي دست‌يافت. باتوجه‌به هدف اين تحقيق به بررسي تاثير نقش مولفه هاي اقتصاد دانش بنيان بر رفاه اقتصادي استان هاي مختلف ايران مي پردازد و اهميت اين مقاله به بررسي تأثير مولفه‌هاي اقتصاددانش بنيان بر رفاه اقتصادي استان‌هاي ايران با رويكرد شاخص تركيبي بر اساس روش اقتصادسنجي پانل ديتا با استفاده از نرم‌افزار ايويز 12 برآورد شده است كه براي بررسي ايستايي و پويايي متعير‌ها و همچنان رابطه بلندمدت ميان متغيرها از آزمون ريشه واحد و آزمون كائو و براي معناداري پنل و اثرات ثابت و تصادفي آن از آزمون اف ليمر و هاسمن استفاده شده است كه با سطح احتمال 99 درصد پانل بودن آزمون و نيز با سطح 99درصد مدل اول داراي اثرات ثابت مي‌باشد و در مدل دوم با سطح احتمال 99 درصد داراي اثرات تصادفي تأييد شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در مدل شاخص تركيبي اقتصاددانش بنيان داراي تأثير مثبت و معنادار بر رفاه اقتصادي استان‌هاي ايران دارد و مؤلفه بهره‌وري و نسبت مخارج دولت نيز داراي تأثير مثبت و معنادار بر رفاه اقتصادي دارد و مؤلفه تورم داراي تأثير منفي و معنادار بر رفاه اقتصادي استان‌هاي ايران دارد و در برآورد مدل شاخص هاي مولفه نشان مي دهد كه مولفه هاي تركيبي آموزش؛ فناوري و اطلاعات و نوآوري داراي تاثير مثبت و معنادار بر رفاه اقتصادي استان هاي ايران دارد .