بررسي تأثير يادگيري مبتني بر مورد در آموزش نسخه‌نويسي راديولوژي در كارآموزان پزشكي: يك مطالعه نيمه تجربي قبل و بعد از مداخله

مقدمه دانشجويان پزشكي در راديولوژي آموزش كافي نمي‌بينند و اين منجر به درخواست‌هاي غيرضروري در آينده و مخاطرات سلامتي و مالي ناشي از آن خواهد شد. مطالعه كنوني با هدف تعيين تأثير يادگيري مبتني بر مورد در نسخه‌نويسي راديولوژي به‌صورت مستقل بر ارتقاي اين مهارت در دانشجويان پزشكي مقطع كارآموزي انجام شد.روش ها اين مطالعه به‌صورت مداخله نيمه‌تجربي در سال‌هاي تحصيلي 1400 تا 1402 در دانشگاه علوم‌پزشكي مشهد و در ميان كارآموزان بخش راديولوژي انجام شد. تمامي كارآموزان اين بازه (گروه كنترل، دانشجويان كارآموز 3 دوره اول و گروه آزمايش،كارآموزان 3 دوره‌ بعدي) نمونه مطالعه را تشكيل‌ دادند. مداخله توسط برگزاري 2 كلاس نسخه‌نويسي بر‌اساس شيوه يادگيري مبتني بر مورد با تدريس اساتيد راديولوژي در طول دوره راديولوژي و اخذ پيش‌آزمون و پس‌آزمون ابتدا و انتهاي هر دوره جهت سنجش دانش نسخه‌نويسي دانشجويان انجام پذيرفت. در گروه‌هاي آزمايش، پرسش‌نامه رضايت‌سنجي نيز اخذ شد. جهت تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. براي مقايسه نمرات از آزمون تي دانشجويي، براي متغيرهاي كمي از آزمون تي مستقل و براي مقايسه متغيرهاي كيفي در 2 گروه از آزمون كاي‌دو يا فيشر استفاده شد. سطح معناداري در تمامي آزمون‌ها كمتر و مساوي 0/05 در نظر گرفته شد.يافته ها نتايج حاصل از تكميل فرم رضايت‌سنجي، نشان‌دهنده نمره بيشتر از حد متوسط و رضايت از برگزاري كلاس‌ها بود. نمره پيش‌آزمون در گروه كنترل برابر 2/36±‌9/40 و در گروه آزمايش 2/43±‌9/74 بود. نمره پس‌آزمون نيز در گروه كنترل برابر 2/32±‌10/39 و در گروه آزمايش برابر 2/4±‌11/34 بود. 2 گروه در نمره پس‌آزمون اختلاف معناداري داشتند (‌P‌=0/047). به ‌دليل اختلاف معنادار 2 گروه در برخي متغيرهاي زمينه‌اي، پس از تعديل متغير سن و تعداد بخش‌هاي گذرانده‌شده، پس از استفاده از مدل رگرسيون خطي، ضريب رگرسيوني گروه معني‌دار نبود.نتيجه گيري برگزاري كلاس آموزش نسخه‌نويسي برپايه شيوه يادگيري مبتني بر مورد مي‌تواند با افزايش رضايت كارآموزان از ‌دوره كارآموزي راديولوژي همراه باشد. پيشنهاد مي‌شود مطالعات بعدي با حجم نمونه بيشتر و با در نظر گرفتن مشوق‌هايي براي جلوگيري از ريزش دانشجويان انجام شود.