رابطه آسيب‌‌ها و تجارب ناگوار دوران كودكي و رضايت زناشويي: نقش واسطه‌اي كشمكش‌هاي مذهبي و معنوي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه ي بين تجارب ناگوار دوران كودكي و رضايت زناشويي با نقش واسطه اي كشمكش هاي مذهبي و معنوي بود.روش: اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه مورد مطالعه را تمامي زوجين شهر تهران كه بين 1 تا 40 سال از ازدواج آن ها مي گذرد، تشكيل دادندو  از اين جامعه تعداد 240 نفر با استفاده از روش در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از مقياس رضايت زوجي انريچ فرم كوتاه (1989م.)، مقياس كشمكش هاي مذهبي و معنوي (RSSS) اكسلاين و همكاران (2014م.) و پرسشنامه آسيب‌‌هاي دوران كودكي (CTQ) برنشتاين و همكاران (2003م.) استفاده گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و مدل سازي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار Amos و SPSS 25 تحليل شدند.نتايج: يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن بود؛ رابطه بين آسيب‌هاي كودكي با كشمكش‌هاي معنوي معنادار است (p 0.05). مدل نقش ميانجي كشمكش‌هاي مذهبي و معنوي در رابطه بين آسيب‌هاي دوران كودكي با رضايت زناشويي از برازش خوبي برخوردار است (RMSEA=0.081, NFI= 0.93, IFI=0.93, GFI= 0.91, CFI=0.91). مطابق نتايج آزمون سوبل، آسيب‌هاي دوران كودكي بر رضايت زناشويي با نقش ميانجي كشمكش‌هاي مذهبي و معنوي تأثيرگذار بوده است.بحث و نتيجه گيري: در نتيجه مي‌توان گفت: متغير كشمكش‌هاي مذهبي و معنوي نقش واسطه‌اي معناداري در رابطه ميان آسيب‌هاي كودكي با رضايت زناشويي دارد. بنابراين، لازم است كه با آگاهي بخشي در مورد عواقب جبران ناپذير آسيب هاي ناگوار دوران كودكي، در جهت پيشگيري و درمان آن اقدام كرد.