مقايسه توانمندي ايگو، مكانيسم‌هاي دفاعي و روابط موضوعي در افراد مبتلا به افسردگي با افراد سالم

مقدمه: افسردگي از جمله اختلالاتي است كه به عنوان مهم‌ترين عامل ناتواني شناخته مي شود و بالقوه مي تواند با تبعات منفي بيشماري براي فرد و جامعه همراه باشد. از اين رو شناسايي عوامل مرتبط با اين اختلال حايز اهميت است. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه توانمندي ايگو، مكانيسم هاي دفاعي و روابط موضوعي در افراد مبتلا به افسردگي با افراد سالم بوده است.روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل؛ بيماران مبتلا به اختلال افسردگي است كه در سال 1398 به مراكز روان درماني شهر شيراز مراجعه كرده بودند كه از بين آنها نمونه آماري شامل 35 نفر براي شركت در پژوهش انتخاب شدند. 35 نفر فرد سالم نيز كه در سن، تحصيلات و جنسيت با گروه بيمار همتا بودند، انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي توانمندي ايگو، پرسشنامه روابط موضوعي و پرسشنامه مكانيسم هاي دفاعي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي مستقل و تحليل واريانس استفاده شد.نتايج: نتايج نشان دهنده آن بود كه توانمندي ايگو در افراد افسرده بطور معناداري پايين تر از افراد سالم مي باشد. افراد افسرده در ابعاد روابط موضوعي شامل بيگانگي، دلبستگي نا ايمن، خودمحوري و بي كفايتي اجتماعي نمرات بالاتري نسبت به گروه سالم نشان دادند. در متغير سبك‌هاي دفاعي نتايج نشان داد، افراد افسرده بيشتر از سبك هاي دفاعي رشد نايافته و روان آزرده و افراد عادي از سبك هاي دفاعي رشد يافته استفاده مي كنند.بحث و نتيجه‌گيري: يافته هاي اين پژوهش شواهدي براي آسيب‌شناسي رواني افسردگي فراهم آورده و نشان دهنده نقش توانمندي ايگو، مكانيسم هاي دفاعي و روابط موضوعي در اختلال افسردگي است.