نقش تنيدگي ادراك شده در دلزدگي زناشويي باتوجه‌به نقش ميانجي استحكام من و ذهن‌آگاهي

مقدمه: تعريف دلزدگي به‌عنوان يك حالت فرسودگي ذهني، عاطفي و جسمي كه ناشي از مواجهه طولاني‌مدت در شرايط طاقت‌فرساي هيجاني است. بررسي و شناسايي عوامل ايجادكننده دلزدگي زناشويي و تلاش در جهت پيشگيري از آن‌ها، مي‌تواند نقش بسزايي در استحكام كانون خانواده و تداوم رابطه زناشويي داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي «استحكام من»  و ذهن‌آگاهي در رابطه‌ بين تنيدگي ادراك شده و دلزدگي زناشويي صورت مي‌گيرد.روش‌: پژوهش حاضر از نوع همبستگي و مدل‌يابي معادلات ساختاري است كه از نرم‌افزارهاي Amos 23 و SPSS 23 براي تحليل داده‌ها استفاده مي‌شود. جامعه آماري پژوهش شامل؛ كليه زنان كارمند متأهل دانشگاه‌هاي شاهد، علوم‌ پزشكي ايران و شهيد بهشتي تهران است. نمونه‌اي به حجم 369 نفر به روش در دسترس مبتني بر هدف در نظر گرفته شده است. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسش‌نامه‌هاي دلزدگي زناشويي پاييز، تنيدگي ادراك شده كوهن، نيرومندي من ماكستروم و همكاران و ذهن‌آگاهي پنج عاملي است.نتايج: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد، رابطه‌ دلزدگي زناشويي با تنيدگي ادراك شده در جهت مثبت معنادار است. رابطه‌ دلزدگي زناشويي با «استحكام من» و ذهن‌آگاهي در جهت منفي و معكوس معنادار است. رابطه‌ تنيدگي ادراك شده با «استحكام من» و ذهن‌آگاهي نيز در جهت منفي و معكوس معنادار است. همچنين در مجموع بر اساس يافته‌ها تنيدگي ادراك شده با ميانجي‌گري استحكام من و ذهن‌آگاهي قادر است در قالب روابط ساختاري دلزدگي زناشويي را به‌گونه‌اي معنادار تبيين نمايد.بحث و نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش مي‌توان چنين نتيجه گرفت،  تنيدگي‌ها و استرس‌هاي ادراك شده در زندگي زنان متأهل به ‌واسطه استحكام و نيرومندي من در آنها و ميزان ذهن‌آگاهي‌شان در زندگي مي‌تواند دلزدگي زناشويي آن‌ها را در رابطه با همسرانشان به‌خوبي پيش‌بيني نمايد.