تاثير ده هفته تمرين هوازي به همراه مصرف روغن گلرنگ بر بيان ژن هاي PGC-1α وPPAR-α در موش‌هاي مبتلا به كبدچرب القا شده با دگزامتازون

اهداف: هدف از اين مطالعه بررسي تاثير تمرين هوازي با شدت متوسط و بالا همراه با مصرف روغن دانه گلرنگ بر بيان ژن هاي PPAR-α و PGC-1α در موش هاي مبتلا به كبدچرب القا شده با دگزامتازون بود.روش مطالعه: 35 موش صحرايي نر در هفت گروه به اين ترتيب تقسيم شدند: كنترل سالم (HC)، كنترل كبد چرب (FC)، كبد چرب  -تمرين با شدت متوسط (FME)، كبد چرب - تمرين با شدت بالا (FHE)، كبد چرب -روغن دانه گلرنگ  (FO)، كبد چرب -روغن - تمرين با شدت متوسط (FOME) و كبد چرب -روغن - تمرين با شدت بالا (FOHE). القاي بيماري كبد چرب با تزريق دگزامتازون (8 ميلي گرم/كيلوگرم وزن بدن) انجام شد. گروه هاي تمريني به مدت 10 هفته، پنج روز در هفته با شدت بالا و متوسط در مسافت يكساني روي تردميل دويدند. پروفايل ليپيدي و سطح گلوكز سرم همراه با بيان كبدي ژن PGC1α و PPARα اندازه گيري شد.يافته ها: نتايج نشان داد بيماري كبد چرب ناشي از دگزامتازون باعث كاهش معني دار در بيان ژن PGC1α و افزايش سطح گلوكز و TG سرم در گروه FC نسبت به گروه HC شد. علاوه بر اين، بيان ژن PGC1α در گروه FHE در مقايسه با گروه هاي FC،و FOHE به طور قابل توجهي افزايش يافت. كاهش معني داري در سطح گلوكز و TC سرم در گروه هاي FME، FHE، FOME و FOHE در مقايسه با گروه FC مشاهده شد. همچنين كاهش معني داري در سطح TG در گروه FOHE نسبت به گروه هاي FC، FO و FOME مشاهده شد.نتيجه گيري نتايج نشان داد تمرين هوازي با شدت بالا مي تواند بيان ژن PGC1α را افزايش دهد و با توجه به نقش كليدي آن در رونويسي عوامل دخيل در اكسيداسيون اسيدهاي چرب و هموستاز گلوكز در كبد، به نظر مي رسد تمرين باشدت بالا مي تواند در بهبود بيماري كبد چرب نسبت به تمرين با شدت متوسط موثرتر باشد.