بررسي مباني خوانش متن از منظر هرمنوتيك شلايرماخر و تحليل آن براساس مباني نظري كلاسيسيسم و رمانتيسيسم

«هرمنوتيك كلاسيك» تلاشي براي دستيابي به چگونگي خوانش متن با ارائهٔ اصول و مباني روشمند است. «شلايرماخر» از هرمنوتيست‌هاي برجستهٔ كلاسيك به شمار مي‌رود. نمايان‌ترين نقش شلايرماخر در تحول هرمنوتيك، ‌گذار از هرمنوتيك‌هاي تخصصي و ابداع اصول و ضوابط عام تفسيري است كه غالباً نشأت‌گرفته از گفتمان‌هاي ادبي-عصري اوست و نكات ارزنده‌اي را فراروي مفسران اسلامي مي‌گذارد. ازاين‌رو، نوشتار حاضر با مطالعهٔ نظريات هرمنوتيكي شلايرماخر به‌روش توصيفي‌تحليلي در پي پاسخ به اين پرسش است كه مهم‌ترين مباني شلايرماخر در تحليل و خوانش متن چيست؟ و با نظر به آموزه‌هاي كلاسيسيسم و رمانتيسيسم چگونه تحليل مي‌شود؟ حاصل آنكه، اثرپذيري شلايرماخر از مكاتب ادبي-عصريِ خويش سبب شده است تا از القاي نگرشي تك‌بُعدي به مقولۀ فهم متن پرهيز كرد و از گفتمان‌هاي مختلف ادبي، نظير گفتمان‌هاي كلاسيستي و رمانتيستي بهره جُست. ازجمله اصول مبتني‌بر تفكر كلاسيستي شلايرماخر عبارت است از: محوريت مؤلف، غايت‌مندي معنا، عينيت معنا، فراعصري‌بودن فهم، روش‌گرايي فهم و اهميت قواعد زبان‌شناختي. اصول مبتني بر تفكر رمانتيستي وي نيز عبارت‌اند از: اصالت فرديت مؤلف، اصالت سوء‌فهم، عدم‌كفايت قواعد زبان‌شناختي، عدم‌امكان پرهيز كامل از تأثير پيش‌فرض‌ها، امكان تحقق فهم برتر از مؤلف و بشري‌بودن گزاره‌هاي كتاب مقدس.