تحليل سازوكارهاي جوامع محلي در سقزگيري از درختان بنه (Pistachia atlantica Desf.) در جنگل‌هاي زاگرس (مطالعه موردي: منطقه جنگلي چيگو استان چهارمحال و بختياري)

دانش بومي، دانش انباشته شده، مهارت‌ها و تكنيك‌هاي جامعه خاص است كه از تعامل مستقيم آن‌ها با محيط منتج شده باشد. اين دانش نشان‌دهنده انديشه، تجربه و عمل قديمي است كه بايد مورد احترام بوده و همچون منبعي از معرفت محيطي حفظ شود. در پژوهش پيش‌رو سعي شد دانش بومي سقزگيري از درختان بنه در استان چهارمحال و بختياري تدوين شود. در اين تحقيق براي نمونه‌گيري از جامعه محلي از روش گلوله‌برفي و رويكرد شهرت استفاده شد. پس از جمع‌آوري اطلاعات از افراد اوليه، افراد ديگري كه در موضوع پژوهش اطلاعات داشتند توسط افراد اوليه معرفي و جمع‌آوري اطلاعات از آن‌ها انجام گرديد. در اين تحقيق مصاحبه‌ها به‌صورت نيمه ساختاريافته انجام گرديد. نتايج نشان داد كه مردم محلي درخت بنه را يك گياه اقتصادي دانسته و از قطع و خسارت به آن به‌شدت خودداري كرده و براي حفاظت و توسعه آن انگيزه لازم را دارا هستند. آن‌ها بيشترين استفاده از درخت بنه را مربوط به صمغ توليدي آن مي‌دانند كه برداشت آن طي مراحل مختلف شامل انتخاب درخت، تيغ‌زدن، كاسه‌بندي، دوتيشه و سه‌تيشه، برداشت، تصفيه و پختن سقز انجام مي‌شود. استفاده دارويي از سقز بيشترين سهم را در بين كاركردهاي اين محصول بين مردم محلي دارد.