پژوهشي در دواتگري شيراز هنر-صنعت بومي محكوم به فراموشي

ساخت اشياي فلزي به روش سرد به دواتگري معروف است. هنرمندان دواتگر با نقش زدن هاي ظريف بر پيكر ظروف نقره و مس كيمياگري مي كردند و ارزشي صد چندان به آن ها مي بخشيدند. پيشينه دواتگري در شيراز اگرچه به عصرهاي نخستين اين هنر بر مي گردد اما اين روزها كارگاه هاي انگشت شماري از آن در اين شهر به جاي مانده است. اين پژوهش كه از نوع بنيادين و به روش توصيفي – تحليلي انجام پذيرفته؛ علاوه بر معرفي اين هنر-صنعت بومي و انواع آن، تاريخچه، فرآيند شكل گيري و ابزار و مواد آن از منظره جايگاه و كاربرد؛ به دنبال آن هستيم كه ببينيم اكنون چه جايگاهي در ميان صنايع دستي شهر شيراز دارد؟ شيوه جمع آوري داده ها در اين پژوهش به صورت ميداني توام با كتابخانه اي و بازديد از كارگاههاي دواتگري فعال در سطح شهر شيراز و تهيه مصاحبه، عكس و فيلم از هنرمندان آن است. يافته هاي حاصل از پژوهش بر آن است كه متاسفانه هنر-صنعت بومي دواتگري در شيراز در حال فراموشي يا بهتر بگوييم محكوم به فراموشي است و تعداد دواتگران از انگشتان يك دست تجاوز نمي كند كه سختي انجام كار و مشكلات اقتصادي آن مهم ترين دلايل اين امر هستند.