دانش بومي شترداري در قلمرو عشاير ايل كلكويي

دانش بومي ﺷﺘﺮداري در مناطق بياباني ﯾﮑﯽ از آن ﻣﻘﻮله هايي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎوﺟﻮد ﻗﺪﻣﺖ و اﻧﺤﺼﺎرﺗﻘﺮﯾﺒﯽ آن در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﭼﻮن اﯾﺮان ﭼﻨﺪان ﮐﻪ بايد ﺷﺎﯾـﺴﺘﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮردبررسي قرارنگرفته است. هدف اين تحقيق شناسايي دانش بومي شترداري در قلمرو عشاير ايل كلكويي در دشت مسيله استان قم بوده كه داراي سابقه ديرينه شترداري در اين منطقه مي باشند. شيوه دستيابي به داده ها به ﺻﻮرت ﻣﯿﺪاﻧﯽ با حضور مستمر بين عشاير ايل كلكويي به شيوه مصاحبه(پرسش و پاسخ)، مشاهده، فيلمبرداري و عكسبرداري طي سه سال صورت گرفته است همچنين علاوه بر مصاحبه‌هاي انفرادي با شترداران بومي و خبرگان عشاير به منظور گردآوري داده ها و آگاهي به دانش بومي شترداران از مصاحبه هاي گروهي نيز استفاده به عمل آمده است . اطلاعات براساس همگرايي و واگرايي طبقه بندي شده است يافته ها شامل دانش بومي مربوط به نامگذاري ، نشانه گذاري، جايگاه شتر، ويژگي شتر خوب و توليد مثل بين عشاير ايل كلكويي بوده است. نتايج تحقيق در قلمرو عشاير ايل كلكوئي نشان داد ايشان در امر شترداري از دانش بومي و تجربه شغلي گسترده اي برخوردارند .از آگاهي هاي بومي شترداران به اين نتيجه مي رسيم كه شترداري از ديرباز به صورت فعاليت هاي سنتي و فرهنگي با ويژگي هاي خاص منطقه اي انجام مي گرفته است و با شترداري و زندگي سنتي افراد زيادي حاضر به زندگي در مناطق بياباني بودند و دانش بومي اين عشاير نشانگر ارزش ها، عقايد و تجربۀ ساليان سال افراد در اينكه چگونه در اين محيط سخت به شترداري پرداخته و سازگار شده اند مي باشد كه به نوعي همسو و درعين حال حاكي از عقايد، فرهنگ و سنن و تجربه آنهاست