احساس تنهايي در سالمندان در ايران: مرور سيستماتيك

زمينه. احساس تنهايي پديده اي گسترده و فراگير است و 50-25 درصد كل جمعيت بالاي 65 سال را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف پژوهش حاضر بررسي احساس تنهايي در سالمندان ايران است. روش كار. مطالعه حاضر يك مقاله مروري است كه با جستجو كليدواژه هاي سالمند، تنهايي، انزوا، Loneliness، Elderly، Old age، Older people، feeling loneliness انجام شد. براي بازيابي مقالات به هر دو زبان فارسي و انگليسي طي سال هاي 1385 تا 1400، تمام مطالعات مقطعي منتشر شده وارد مطالعه شدند. ارزيابي كيفيت مطالعات و استخراج داده ها با مطالعه متن كامل مقالات منتخب پس از تاييد، با استفاده از چك ليست استراب (STROBE Checklists) مخصوص مطالعات مقطعي انجام شد و مقالاتي كه كيفيت لازم را داشتند وارد مطالعه شدند. يافته ها. در اين پژوهش 128 مقاله در بررسي اوليه يافت شد. تعداد 26 مقاله پژوهشي پس از بررسي هاي اوليه وارد مطالعه شدند. مطالعه مقالات نشان داد كه ميانگين نمره احساس تنهايي در سالمندان بالاست و ميانگين نمره احساس تنهايي در سالمنداني كه در سراي سالمندي و دور از خانواده هستند نسبت به سالمنداني كه در خانواده زندگي مي كنند به دليل نداشتن روابط اجتماعي بيشتر است. نتيجه گيري. با توجه به نتايج مطالعات، ميانگين نمره احساس تنهايي در سالمندان به خصوص در سالمنداني كه در سراي سالمندي زندگي مي كنند به نسبت بالاست، بنابراين ايجاد شرايط لازم جهت حفظ روابط اجتماعي سالمندان مي تواند ميزان احساس تنهايي در آنها را كاهش داده و از عواقب ناخوشايند احساس تنهايي در آنان پيشگيري كند. پيامدهاي عملي. با توجه به اهميت ارتقا سلامت روان سالمندان، تقويت مشاوره هاي سالمندي، كاهش هزينه هاي درماني و همچنين مشاركت دادن سالمندان در فعاليت هاي روزمره و گفتگو با گروه دوستان در جهت كاهش احساس تنهايي آنها توصيه مي شود. نتايج اين پژوهش مي تواند در ارتقا سطح آگاهي سياست گذاران، مردم و خانواده هاي سالمندان در مورد تاثير احساس تنهايي و اثرات آن بر سلامت روان سالمندان استفاده شود.