عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي بوپروپيون و ريتالين بر كاهش اختلال عملكرد جنسي زنان ناشي از سرترالين
پديد آورندگان :
حميديا ، آنژلا پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت , حمزه پور ، رومينا دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , زوار موسوي ، مريم دانشگاه علوم پزشكي گيلان - بيمارستان شفا - گروه روانپزشكي , حق پناه ، فهميه دانشگاه علوم پزشكي بابل - كميته تحقيقات دانشجويي , بيژني ، علي پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت , مسعودي ، آرمان پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت
كليدواژه :
سرترالين , عوارض جانبي , اختلال عملكرد جنسي , ريتالين , بوپروپيون , مهاركنندههاي انتخابي بازجذب سروتونين ,
چكيده فارسي :
زمينه. سرترالين يكي از رايج ترين مهاركننده هاي انتخابي بازجذب سروتونين براي بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي است. شيوع اختلال عملكرد جنسي در بين بيماراني كه از مهاركننده هاي انتخابي بازجذب سروتونين استفاده مي كنند براي زنان 40-45 و براي مردان 20-30 درصد است. يك راهكار براي جلوگيري از اين عارضه جانبي، درمان تركيبي با داروهايي مانند بوسپيرون و ريتالين است. هدف از اين مطالعه مقايسه اثربخشي بوپروپيون و ريتالين بر اختلال عملكرد جنسي در بيماران مصرف كننده سرترالين بود. روش كار. اين كارآزمايي باليني تصادفي شده يك سو كور در سال 1397 انجام شد. پنجاه زن 20 تا 45 ساله واجد شرايط به طور هدفمند از درمانگاه هاي روانپزشكي بيمارستان هاي يحيي نژاد و روحاني بابل انتخاب شدند. از مصاحبه ساختار يافته براي غربالگري شركت كنندگان از نظر اختلال افسردگي اساسي، مصرف سرترالين و اختلال عملكرد جنسي استفاده شد. همه شركت كنندگان مقياس تجربه جنسي آريزونا را تكميل كردند و به طور تصادفي از طريق تصادفي سازي به گروه بوپروپيون و ريتالين تقسيم شدند. همه شركت كنندگان يك ماه پس از مداخله، مجدد مقياس را تكميل كردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش تحليل واريانس اندازه گيري مكرر، تجزيه و تحليل شدند. يافته ها. تمام پنجاه شركت كننده (25 نفر در هر گروه) مطالعه را تكميل كردند. ميانگين سن افراد مورد بررسي، 5/64 ± 36/38 سال بود. ميانگين كلي نمرات افراد مورد بررسي از پرسش نامه تجارب جنسي آريزونا، قبل از مداخله 3/14 ± 23/44 و پس از مداخله 4/92 ± 19/52 بود. تفاوت بين گروهي از نظر ميانگين نمرات اختلال عملكرد جنسي و تمام گويه هاي آن در پيش آزمون (0/886=P) و پس آزمون (0/872=P) ناچيز بود. مقايسه درون گروهي نشان داد كه ميانگين نمره اختلال عملكرد جنسي در هر دو گروه به طور معناداري كاهش يافته است (0/001˂P). نتيجه گيري. اين مطالعه نشان داد اثربخشي بوپروپيون و ريتالين در كاهش قابل توجه اختلال عملكرد جنسي در بيماران مصرف كننده سرترالين يكسان است. پيامدهاي عملي. با توجه به نتايج مطالعه حاضر و اثربخشي مشابه داروي بوپروپيون آهسته رهش و ريتالين در بهبود اختلال جنسي ناشي از سرترالين، به نظر مي رسد ريتالين با توجه به اثربخشي در درمان، مصرف موردي راحت تر، مقرون به صرفه تر و جايگزين بهتري براي بوپروپيون در بهبود اختلال عملكرد جنسي در بيماران كانديد درمان با داروهاي مهاركننده بازجذب سروتونين باشد.
عنوان نشريه :
مجله پزشكي- دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تبريز
عنوان نشريه :
مجله پزشكي- دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تبريز