رابطه احساس تنهايي، منبع كنترل و عدم تحمل ابهام با اضطراب مرگ سالمندان در دوران بيماري كوويد-19

زمينه. بيماري كرونا به عنوان يك همه گيري جهاني مي تواند باعث اختلالات گسترده و جبران ناپذير در حوزه سلامت فردي و اجتماعي شود و يكي از گروه هاي سني كه كمتر به آنها توجه مي شود اما بيشتر در معرض خطرند، سالمندان هستند. اين همه گيري، افراد سالمند را از جنبه هاي مختلف مانند ترس از ابتلا به ويروس و ترس از مرگ تحت تأثير قرار مي دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه احساس تنهايي، منبع كنترل و عدم تحمل ابهام با اضطراب مرگ سالمندان در دوران بيماري كوويد-19 انجام شد. روش كار. در اين مطالعه مقطعي تحليلي، 309 نفر از سالمندان شهرستان اسلام آباد غرب در سال 1401 بررسي شدند. آزمودني ها به روش تصادفي خوشه اي انتخاب و اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ها شامل متغيرهاي جمعيت شناختي، احساس تنهايي، منبع كنترل، عدم تحمل ابهام و اضطراب مرگ جمع آوري شد. داده ها پس از جمع آوري با استفاده از رگرسيون لوجستيك تجزيه و تحليل آماري شدند. يافته ها. بر اساس نتايج حاصل از تحليل ها، ميانگين سني شركت كنندگان 6.28±70.69 سال بود. شيوع اضطراب مرگ 71.20 درصد بود. بين احساس تنهايي، عدم تحمل ابهام و جنسيت با اضطراب مرگ ارتباط آماري معني داري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد احساس تنهايي، منبع كنترل بيروني، عدم تحمل ابهام بالا و جنس به طور معني داري اضطراب مرگ در سالمندان را پيش بيني مي كنند. نتيجه گيري. با توجه به يافته ها، بيش از نيمي از سالمندان اضطراب مرگ دارند. احساس تنهايي، منبع كنترل و عدم تحمل ابهام نقش مهمي در اضطراب مرگ سالمندان دارند. بنابراين، با طراحي مداخلات روان شناختي بر اساس احساس تنهايي، منبع كنترل از بيروني به دروني، عدم تحمل ابهام از بالا به پايين، سلامت اضطراب مرگ را مي توان بهبود بخشيد. پيامدهاي عملي. به دليل اين كه اضطراب مرگ سازه اي چند بعدي است و بر بسياري از جنبه هاي زندگي سالمندان تأثير گذاشته و از شايع ترين موضوعات سلامت روان سالمندان است بنابراين بررسي عوامل مؤثر بر ايجاد آن اهميت دارد تا بتوان با شناخت عوامل و پيامدهاي خطر آن گامي مؤثر جهت ارتقاي سلامت روان سالمندان برداشت.