بررسي الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال در كودكان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله در هنگام حداكثر انقباض ايزومتريك ارادي و استراحت

زمينه. ضعف عضلاني و تون عضلاني پايين مي تواند يكي از علل اختلالات جويدن و بلع در افراد مبتلا به سندرم داون باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال در كودكان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله در هنگام حداكثر انقباض ايزومتريك ارادي و استراحت بود. روش كار. مطالعه حاضر از نوع توصيفي- تحليلي و مورد شاهدي است كه در بازه زماني 1396 تا 1397 انجام و كودكان از بين نمونه هاي در دسترس 2 تا 12 ساله مراكز بهزيستي شهر اراك، مراكز توانبخشي خصوصي و دولتي، و مدارس آموزش استثنايي انتخاب شدند. در اين مطالعه به بررسي شاخص هاي بسامد الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال در وضعيت حداكثر انقباض ارادي و استراحت بر روي 15 كودك 2 تا 12 ساله مبتلا به سندرم داون و 15 كودك طبيعي همسن پرداخته شده است. يافته ها. ميانگين بسامد ميانگين و ميانگين بسامد ميانه سيگنال الكتريكي عضلات ماستر و تمپورال در دو سمت چپ و راست و در دو وضعيت مختلف در كودكان مبتلا به سندرم داون كمتر از كودكان طبيعي بود. در مقايسه ميانگين بسامد ميانگين، به استثناي عضلات تمپورال چپ و راست در حداكثر انقباض ايزومتريك ارادي و عضله ماستر چپ در هنگام استراحت، در بقيه موارد تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين در مقايسه ميانگين بسامد ميانه، به استثناي عضله تمپورال چپ و راست در حالت استراحت، در بقيه موارد تفاوت هاي غير معنادار وجود دارد. نتيجه گيري. ميانگين بسامد سيگنال الكتريكي عضلات ماستر و تمپورال در كودكان مبتلا به سندرم داون پايين تر از كودكان طبيعي است. كودكان مبتلا به سندرم داون، نسبت به همسالان طبيعي خود داراي مشكل بلع و جويدن هستند. پيامدهاي عملي. داده هاي حاصل از اين مطالعه مي تواند در طراحي مداخلات مؤثر و درمان بيماران مبتلا به سندرم داون كمك كننده باشد.