اثرات كارواكرول بر فاكتورهاي هورموني و بيوشيميايي خون مرتبط با ديابت در موش هاي صحرايي بالغ ديابتي شده با استرپتوزوسين

زمينه.ديابت مليتوس با تغييرات بيوشيميايي، فيزيولوژيكي بدن در ارتباط است. در اين مطالعه اثرات كارواكرول بر فاكتورهاي بيوشيميايي خون مرتبط با ديابت در موش هاي صحرايي بالغ ديابتي شده با استرپتوزوسين بررسي شد. روش كار. در اين مطالعه 32 موش صحرايي نر نژاد ويستار در چهار گروه زير وارد مطالعه شدند: الف) گروه كنترل ب) گروه كنترل ديابتي كه نرمال سالين به عنوان حلال دريافت كرد ج) گروه موش هاي صحرايي ديابتي درمان شده با 75mg/kg كارواكرول و د) گروه موش هاي صحرايي سالم كه 75mg/kg كارواكرول دريافت كردند. براي القاي ديابت در گروه هاي مورد آزمايش، تزريق داخل صفاقي تك دوز 50mg/kg استرپتوزوتوسين (STZ) (سيگما) حل شده در 5 ميلي متر بافر سيترات (4/5=pH) انجام شد. سپس قندخون ناشتا، سطح سرمي انسولين، سطح سرمي پروفايل چربي و هورمون هاي تستوسترون LH و FSH اندازه گيري شد. يافته ها. ميزان قند خون ناشتا و سطح سرمي TG و كلسترول در گروه ديابتي كنترل در مقايسه با گروه كنترل به طور معني داري افزايش يافت (0/05 P). همچنين ميزان قند خون ناشتا و سطح سرمي FSH, LH, TG و كلسترول در گروه هاي درمان شده با كارواكرول كاهش معني داري در مقايسه با گروه كنترل ديابتي نشان داد (0/05 P). در همه گروه هاي ديابتي در مقايسه با گروه كنترل، ميزان HDL، تستوسترون و انسولين سرم به طور معني داري كاهش يافت (0/05 P). همچنين در گروه هاي درمان شده با كارواكرول نسبت به گروه كنترل ديابتي ميزان HDL، انسولين و تستوسترون سرم افزايش يافت. وزن موش هاي صحرايي در گروه كنترل ديابتي نيز كاهش معناداري داشت، ولي در گروههاي درماني با كارواكرول وزن موش ها نسبت به كنترل ديابتي افزايش پيدا كرده بود (0/05 P). نتيجه گيري. كارواكرول مي تواند بر قندخون ناشتا، سطح سرمي انسولين، سطح سرمي پروفايل چربي و هورموني موثر باشد و باعث پيشگيري از آسيب هاي بيوشيميايي ناشي از ديابت در موش هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين شود. پيامدهاي عملي. بررسي سطح پروفايل ليپيدي و هورموني در موش هاي ديابتي تحت درمان با كارواكرول.