پيش‌بيني واكنش به سوگ بر اساس عمل به باورهاي ديني و معناجويي در افراد داغ‌ديده بر اثر كوويد 19

سابقه و هدف: غم و اندوه پديده‌اي جهاني و پاسخي عادي به از دست دادن و سوگ است. در طول همه‌گيري كوويد 19، تجارب دردناك از دست دادن و ناتواني ممكن است موجب اندوه تحمل‌ناپذير، پشيماني و حتي خشم افراد داغ‌ديده شود و مشكلات بيشتري را در كنارآمدن با از دست دادن در زندگي جاري آنان ايجاد كند. به نظر مي‌رسد كه دين و معنويت عاملي مهم در واكنش افراد داغ‌ديده به سوگ باشد. افرادي كه سطوح بالايي از دين و معنويت دارند، ممكن است استرس خود را بهتر مديريت كنند و در زندگي معناجويي بيشتري داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني واكنش به سوگ بر اساس عمل به باورهاي ديني و معناجويي در افراد داغ‌ديده بر اثر كوويد ۱۹ انجام شده است.روش كار: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش افراد بالاي 18 سال ساكن شهر سنندج در سال 1400 بودند كه در زمان انجام پژوهش به‌دليل فوت يكي از بستگان درجۀ يك به‌‌سبب كوويد ۱۹ دچار سوگ بودند. با استفاده از فرمول تاباچنيك و نوركراس 106 نفر با شيوۀ نمونه‌گيري دردسترس حجم نمونه در نظر گرفته شدند. براي سنجش متغيّرهاي پژوهش از مقياس‌هاي استاندارد احساس معنا در زندگي، عمل به باورهاي ديني و پرسش‌نامۀ تجربۀ سوگ استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون هم‌زمان صورت گرفت. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل رگرسيون و ضريب همبستگي چندگانه نشان داد كه متغيّرهاي عمل به باورهاي ديني و معناجويي با واكنش به سوگ برابر با 0.55 و به‌ترتيب در سطح 0.05 P و 0.001 P معنادار بود. با توجه به ضريب تعيين 0.31، متغيّرهاي پيش‌بين واريانس واكنش به سوگ را تبيين كردند.نتيجه‌گيري: دين و معنويت به افراد كمك مي‌كند تا با ناملايمات بيروني و دروني بهتر مقابله كنند. عمل به باورهاي ديني و معناجويي عوامل مهمي در فرايند غم و اندوه هستند و مي‌توانند از فرد داغ‌ديده در نحوۀ مواجهه با سوگ و استرس‌ها محافظت كند.