نقش جهت‌گيري‌هاي دلبستگي و تأثيرات معنوي در پيش‌بيني رشد پس‌آسيبي در دختران بي‌سرپرست

سابقه و هدف: ماهيت پيچيدۀ مشكلات عاطفي - رفتاري نوجوانان بي‌سرپرست، بررسي و به‌كارگيري برنامه‌هاي حمايتي - پرورشي جديد را ايجاب مي‌كند. اين پژوهش با بررسي نقش جهت‌گيري‌هاي دلبستگي و تأثيرات معنوي در پيش‌بيني رشد پس‌آسيبي در دختران بي‌سرپرست انجام شده است.  روش كار: پژوهش حاضر توصيفي - مقطعي و از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري تمامي نوجوانان دختر بي‌سرپرست تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر تهران در سال 1401 بودند كه با روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 300 نفر انتخاب شدند و پرسش‌نامۀ رشد پس‌آسيبي تدسچي و كالهون، پرسش‌نامۀ سبك‌هاي دلبستگي هازن و شاور و پرسش‌نامۀ تاب‌آوري كانر و ديويدسون را تكميل نمودند. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد بين تأثيرات معنوي (0.65=r و 0.012 P)، دلبستگي ايمن (0.71=r و 0.011 P)، دلبستگي اجتنابي (0.73-=r و 0.023 P) و دلبستگي دوسوگرا (0.70-=r و 0.018 P) با رشد پس‌آسيبي دختران نوجوان همبستگي معناداري وجود داشت. تحليل رگرسيون نشان داد حدود 53% واريانس رشد پس‌آسيبي از طريق متغيّرهاي جهت‌گيري‌هاي دلبستگي و تأثيرات معنوي تبيين مي‏شود (0.53=R2). با توجه به مقادير بتا دلبستگي ايمن (0.247=β و 0.011 P)، تأثيرات معنوي (0.226=β و 0.014 P)، دلبستگي دوسوگرا (0.173-=β و 0.026 P) و دلبستگي اجتنابي (0.159-=β و 0.032 P) به‌ترتيب قوي‌ترين تا ضعيف‌ترين عوامل در تبيين رشد پس‌آسيبي بودند.نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، اصلاح جهت‏گيري‌هاي دلبستگي و تقويت معنويت‌گرايي مي‌تواند نقش بسزايي در رشد پس‌آسيبي نوجوانان دختر داشته باشد.