الگوسازي آموزشي حركات نماز بر پايۀ اصول آناتوميك

سابقه و هدف: معنويت‌‌گرايي مي‌تواند موجب افزايش اثربخشي، سهولت در فرايند ياددهي/ يادگيري و امنيت رواني در دانشجويان شود. پژوهش حاضر را مي‌توان مطالعه‌اي مقدماتي دربارۀ فرايند ياددهي/ يادگيري در محيط آموزشي با نگاه ديني بر مسائل علمي و بر اساس به چالش كشيدن ذهن دانشجويان براي درك بهتر اصول آناتوميك با الگوسازي از حركات نماز در نظر گرفت.  روش كار: اين پژوهش از نوع مروري است كه به‌صورت كيفي و كتابخانه‌اي انجام شده و در آن از روش توصيفي و مفهومي استفاده شده است. بر اساس هدف تحقيق، اطلاعات لازم از منابع تفسيري جمع‌آوري شد و در ادامه بر اساس كليدواژه‌هايي مانند آموزش پزشكي، معنويت، نماز، آناتومي بدن انسان، جست‌وجو در بانك‌هاي اطلاعاتي و تارنما‌هاي معتبر تحقيق كتابخانه‌اي مانند مدلاين، اسكوپوس، پاب‌مد، وب آو ساينس و گوگل اسكولار و همچنين تجارب و تحقيقات فردي به‌عنوان هيئت علمي رشتۀ علوم تشريح صورت گرفت. سپس اطلاعات به‌دست‌آمده دسته‌بندي و تجزيه و تحليل شد. مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه ارتباط علمي بين اصول آناتوميك و حالت‌هاي نماز وجود دارد كه مي‌تواند كاربرد بالايي در افزايش انگيزه و ترغيب استاد و دانشجو در فرايند ياددهي/ يادگيري داشته باشد. به‌عبارتي، با اين نوع نگاه علمي به مسائل ديني يا بالعكس، دانشجويي كه با برهان و دليل شيفتۀ شكاف مرزهاي علمي است، در مسير بهتري مثال‌هاي عيني را خواهد يافت و علاوه‌براين حكمت اصول ديني را عميق‌تر درك خواهد كرد كه درنهايت اثر‌بخشي موضوع را دو‌چندان مي‌كند.نتيجه‌گيري: اصول آناتوميك با تعريف علمي دقيق از زاويه‌ها و جهت‌ها در حالت‌هاي مختلف نماز مي‌تواند در بهينه‌سازي فيزيكي آن نقش‌آفريني كند.