توسل دولتها به هوش مصنوعي جهت تأمين امنيت ملي و مواجهه با تهديدات حقوق بشري

بسياري از دولتها از هوش مصنوعي و فناوري مرتبط با آن براي حفظ امنيت ملي بهره ميگيرند. اين دولتها بهره گيري از هوش مصنوعي در راستاي تأمين امنيت ملي را با اين استدلال كه «فناوري و ماشين‌ها بيطرف هستند» توجيه مي‌كنند. در اين پژوهش با هدف «بررسي توسل دولت ها به هوش مصنوعي براي تأمين امنيت ملي و تهديد بنيادي ترين حقوق بشر»؛ اين پرسش مطرح شد كه «چگونه توسل دولت‌ها به هوش مصنوعي براي تأمين اهداف امنيت ملي، بنيادي ترين حقوق بشر را تهديد ميكند؟» كه با توجه به پژوهش ميتوان نتيجه گرفت: فناوري در هوش مصنوعي ميتواند حاوي اطلاعات مغرضانه، سوگيري‌ها و خطاها باشد كه اين مساله منجر به ايجاد نتايج مثبت كاذب و منفي كاذب مي‌شود. هنگامي كه اين فناوري براي اهداف امنيت ملي توسعه مي‌يابد، برخي از موارد مرتبط با حقوق بشر شهروندان به خطر مي افتد. در واقع فناوري و تكنولوژي نميتواند بيطرف باشد كه چرا سوگيري و خطاهاي ذاتي، بخش جدانشدني از آن ميباشند و اين مساله به صورت جدي حقوق اساسي مردم از جمله حفظ حريم خصوصي، حق محاكمه عادلانه، حق آزادي عقيده و حتي حق حيات را به بهانه ي حمايت از امنيت ملي تهديد مي‌كند. در اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي و بهره‌گيري از روش فيش برداري سعي در بررسي حقوقي شده است كه با بهره‌گيري دولت‌ها از هوش مصنوعي براي اهداف امنيت ملي، در معرض خطر قرار گرفته اند