مرور روايي ادبيات طراحي سياست در سياستگذاري عمومي؛ چشم‌اندازي نظري

طراحي سياست يكي از چارچوب‌هاي نظري متأخر در فهم فرآيند شكل‌ گيري راه‌حل‌هاي سياستي براي پاسخ به مسائل است. طراحي سياست در سال‌هاي اخير به عنوان زمينه مطالعاتي مجزايي در كنار زمينه‌هاي نظير اجرا‌پژوهي در مطالعات سياستگذاري عمومي شكل گرفته است. به رغم توجه اندك به اين زمينه مطالعاتي، نظريات و چارچوب‌هاي مختلفي در اين حوزه براي فهم فرآيند سياستگذاري ارائه شده است كه هر يك بينش‌هاي مفيدي را براي سياست‌ پژوهان و تحليل‌گران سياست به همراه خواهد داشت. در اين مقاله سعي شده است تا با بهره‌گيري از روش مرور روايي ادبيات، چشم‌اندازي جامع از رويكردهاي نظري متفاوت طراحي سياست، اصول، مباني و مفروضات آنان ارائه شود. بر طبق يافته‌ها، دو رويكرد غالب در طراحي سياست شامل ابزارسازي يا انتخاب ابزار و برساخت‌گرايي اجتماعي است. رويكردهاي ارتباط طراحي با مدل حكمراني، مسائل بغرنج و طراحي، علوم رفتاري، نظام مشاوره سياستي، تحولات ديجيتال و طراحي چابك نيز از ديگر رويكردهاي نظري اين زمينه مطالعاتي است.