شناسايي موانع و سازوكارهاي تعاملات ذي‌نفعان در فرايند سياستگذاري علم و فناوري

مفاهيم مشاركت و تعامل ذي­نفعان حدود دو دهه است كه در ادبيات سياستگذاري علم و فناوري برجسته شده است. پرسش پژوهش اين است كه «موانع و سازوكارهاي پيش روي تعاملات ذي­نفعان در فرايند سياستگذاري علم و فناوري چيست؟». براي پاسخ به اين سوال، از تحليل مضمون استفاده شد. بدين منظور دو مجله تخصصي Research Policy وScience and Public Policy  با بيشترين مقالات مرتبط با موضوع اين پژوهش، انتخاب و تحليل شدند. بر اساس يافته هاي پژوهش، مؤلفه هايي همچون: تفاوت ديدگاه‌ها، علايق، پيشينه و موقعيت ذي­نفعان، قوانين و مقررات بازدارنده، پيچيدگي موضوع سياست و تخصص‌گرايي، توزيع نامتوازن قدرت، محدود‌بودن گزينه هاي سياستي، فاصله بين نظريه و عمل سياسي، تقابل ارزش ها و باورها با موضوعات فني، زمان‌بندي نادرست جهت مشاركت، نظام سياسي و تجربه و دانش محدود ذي­نفعان، موانع پيش­روي تعاملات ذي­نفعان است. با وجود اين موانع، در مقالات تحليل شده 26 روش تعامل در سه دسته كلي«مجازي و حضوري»، «روش هاي مخصوص عامه­ي مردم و متخصصان» و «روش­هاي تعامل مستقيم و غيرمستقيم» معرفي شدند.