حكمراني بر بستر هوش مصنوعي

هدف اين مطالعه شناسايي پيوند هوش مصنوعي با سياستگذاري عمومي و نقش آن در بهبود كيفيت حكمراني است مي‌باشد. اين مطالعه به روش مروري و تطبيقي به مطالعه تجربه كشورهايي مي‌پردازد كه از هوش مصنوعي در فرآيندهاي سياستگذاري و ارائه خدمات عمومي استفاده كرده‌اند تا از اين رهگذر، يك چارچوب تحليلي اوليه‌اي ترسيم نمايد كه بتواند به توضيح نقش هوش مصنوعي در كيفيت حكمراني كمك كند. نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهد كه هوش مصنوعي در دو بعد 1) افزايش پويايي و تعامل چرخه سياستگذاري عمومي در مراحل مختلف سياستگذاري عمومي و 2) بهبود كيفيت خدمات دولتي و كارايي دستگاه اداري، بر كيفيت حكمراني تأثير مي‌گذارد.