مقاله تحليل گفتمان فيلم ميم مثل مادر با رويكرد لاكلا وموفه

هدف: سينما به بازنمايي واقعيتهاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي مي پردازد. تحليل گفتمان بارويكرد لاكلا وموفه نيز واقعيتهاي زباني را با توجه به مؤلفه هايي همچون ايدئولوژي، اجتماع، فرهنگ و سياست بازنمايي ميكند. بازنمايي معلوليت در رسانه از اين حيث حائز اهميت است كه رسانه در ايجاد نگرش و تغيير نگرش به معلوليت نقش مهمي ايفا ميكند. هدف پژوهش حاضر اين است كه نشان دهد عناصر اجتماعي معلوليت چگونه در فيلم ميم مثل مادر تقويت يا بازتوليد شده است و چه نظام معنايي پيرامون معلوليت در اين فيلم شكل گرفته است. روش: فيلم ميم مثل مادر در دوسطح متني و نمايشي با ابزارهاي مفهومي و روش شناختي لاكلا و موفه مورد بررسي قرار گرفت. سپس داده هاي كامل فيلم با استفاده از مولفه هاي گفتماني مطرحشده در نظريه آنها مورد توصيف وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: در اين پژوهش به سه مفصل بندي و سه نظم گفتماني دست يافته شد. مفصل بندي شخصيت مادر حول دال مركزي مادران گي، شخصيت پدر حول دال مركزي خودمحوري و شخصيت فرد معلول حول دال مركزي آگاهي از ناتواني است. نظم گفتماني عقلاني، عاطفي، خشونت بار سه نظم گفتمان مسلط در اين فيلم بوده است. بحث و نتيجه گيري: گفتمان عاطفي در اين فيلم در مورد معلوليت برجسته سازي شده، نظم گفتماني عقلا نيت طرد و نظم گفتماني خشونت بار به حاشيه رانده شده است