بررسي نقش توانايي شناختي، افسردگي، اضطراب و استرس در پيش‌بيني خودكارآمدي دانش‌آموزان با آسيب بينايي

اين پژوهش با هدف بررسي نقش توانايي شناختي، افسردگي، اضطراب و استرس در پيش‌بيني خودكارآمدي دانش‌آموزان با آسيب بينايي در شهر اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود و جامعه آماري شامل همه دانش‌آموزان با آسيب بينايي شهر اصفهان در نظر گرفته شد كه از بين آنان 62 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه توانايي شناختي (CAQ)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس  (DASS) و پرسشنامه خودكارآمدي (SEQ) بود. نمرات با روش تحليل رگرسيون گام به گام در نسخه 26 نرم‌افزار SPSS تحليل شد. يافته‌ها بيانگر ارتباط مثبت و معنادار توانايي شناختي با خودكارآمدي بود. علاوه بر اين، افسردگي، اضطراب و استرس نيز رابطه‌اي منفي و معنادار با خودكارآمدي داشتند. در مجموع، توانايي شناختي، افسردگي، اضطراب و استرس توانستند 40 درصد واريانس خودكارآمدي را پيش‌بيني كنند و توانايي شناختي بيشترين نقش را در پيش‌بيني اين متغير داشت. در نتيجه نقش توانايي شناختي، افسردگي، اضطراب و استرس در پيش‌بيني خودكارآمدي قابل توجه است. بنابراين، توجه به اين عوامل در دانش‌آموزان با آسيب بينايي از اهميت زيادي برخوردار است.