تحليل ارتباطي امنيت سايبري با تمركز بر اجراي فيلترينگ و سواد رسانه‌اي كاربران

هدف و زمينه: در جهان معاصر، اهميت روز‌افزون فضاي سايبر و نيز مخاطرات متعددي كه در اين زيست‌بوم مجازي شكل گرفته است، شرايطي را ايجاد كرده كه سازمان‌ها و نهادهاي مختلف در راستاي اجراي مطلوب و موفقيت‌آميز مأموريت‌هاي خويش همواره در پي حفظ، تداوم و ارتقاء امنيت در حوزه‌هاي مختلف فضاي سايبري هستند. با توجه به اين مسئله، پژوهش حاضر با هدف تحليل ارتباطي امنيت سايبري با تمركز بر اجراي فيلترينگ و سواد رسانه‌اي كاربران انجام شد. روش پژوهش: اين پژوهش با رويكرد كمّي و با هدف كاربردي به روش ميداني از نوع پيمايشي انجام شده است. جامعه‌آماري شامل كاركنان پليس فتا و برخي از حقوق‌دانان متبحر و با تجربه در نظام قضايي كشور بوده و حجم نمونه شامل 25 نفر از كاركنان رده بالا پليس فتا و 25 نفر از حقوق‌دانان نظام قضايي شهر تهران است كه به روش نمونه‌گيري هدفمند و قضاوتي انتخاب شدند. يافته‌ها: ادراك پاسخ‌گويان از اعمال سياست فيلترينگ حداكثري در كشور گوياي عدم موفقيت آن در ارتقاء امنيت فضاي سايبري است. هم‌چنين، افزايش ميزان برخورداري كاربران از سواد رسانه‌اي در ابعاد و مؤلفه‌هاي مختلف آن موجب ارتقاء ميزان امنيت آنان در فضاي سايبري كشور مي‌شود. نتيجه‌گيري: با توجه به ناكارآمدي سياست‌هاي فعلي فيلترينگ، نيازمند اصلاحاتي در فرايندهاي اجرايي سياست فيلترينگ در راستاي تغيير فيلترينگ حداكثري به حداقلي اجرايي و آموزش مستمر مهارت اجتماعي سواد رسانه‌اي و تكرار آن به موازات گسترش استفاده از فناوري‌هاي تعاملي هستيم.