بررسي اثرات الگوهاي ذهني شهروندان بر ميزان اعتماد عمومي به پليس (مورد مطالعه: شهر تهران)

زمينه و هدف: نيروهاي پليس از افراد با ويژگي‌هاي خاص انتخاب مي‌شوند و همواره به‌دنبال تقويت مأموران با ويژگي‌هاي مناسب براي حفظ امنيت هستند. عمل بر اساس قانون، تأمين امنيت، رفتار منصفانه نسبت به مردم، اعتماد را به‌وجود مي‌آورد كه سرمايه‌اي براي حفظ وحدت در نظام‌هاي اجتماعي و پرورش ارزش‌هاي دموكراتيك است. ايجاد تصويري مثبت و تأثيرگذار براي اين سازمان با اهميت است؛ چراكه پليس به‌همراهي شهروندان نياز دارد و برقراري نظم و امنيت بدون آن‌ها با مشكلاتي مواجه مي‌شود. آگاهي از ذهنيت افراد جامعه نقش به‌سزايي در عملكرد پليس دارد و با توجه به اهميت دو مفهوم الگوي ذهني شهروندان و اعتماد عمومي به پليس، اين پژوهش به بررسي اثرات اين دو بر يكديگر پرداخته است. روش پژوهش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نوع توصيفي-پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل مردم ساكن شهر تهران بوده و با استفاده از فرمول كوكران براي جامعه نامحدود، تعداد ۳۸۴ نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه الگوهاي ذهني شهروندان و اعتماد عمومي به پليس بوده كه روايي و پايايي آن‌ها تأييد شده است. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي الگوهاي ذهني شهروندان بر اعتماد عمومي به پليس تأثير معناداري دارند و مؤلفه الگوي امنيت‌بخشي، بيش‌ترين تأثير را و ساير مؤلفه‌ها به‌ترتيب اثرگذاري عبارتند از مؤلفه‌هاي الگوي عملكردي، اخلاق‌مداري و حرفه‌اي‌گرايي. نتيجه‌گيري: نمونه مورد بررسي نسبت به پليس نظر مثبتي دارد و تصوير پليس نزد آن‌ها خنثي يا منفي نيست. براي جلب اعتماد عمومي بيش‌تر، پليس بايد به مؤلفه‌هاي الگوهاي ذهني شهروندان توجه كند.