نقش پليس در حكمراني شهري با محوريت اخلاق (مورد مطالعه: كلان شهر تبريز)

هدف و زمينه: هدف اين پژوهش بررسي نقش پليس در حكمراني شهري با محوريت اخلاق (نمونه كلان‌شهر تبريز) است. هر نظام سياسي براي تداوم ثبات و امنيت پايدار خود نيازمند حكمراني شايسته در ابعاد گوناگو ن است تا تعالي و رشد فردي و اجتماعي جامعه خود را سرعت بخشد. روش پژوهش: روش به‌كار رفته در اين پژوهش به‌لحاظ هدف، كاربردي و از نوع پژوهش‌هاي كمّي و پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش را دو طبقه مديران انتظامي، معاونين، شهرداري‌ها، دانشگاه‌ها و بهزيستي تشكيل مي‌دهند. نمونه پژوهش براساس روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي و حجم نمونه با روش مورگان تعداد 162 نفر برآورد شد. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسش‌نامه پژوهش‌گرساخته است. يافته‌ها: بر اساس مدل ضريب ويژگي، شاخص پايداري و امنيت با امتياز 3.00 بالاترين كشش و انعطاف‌پذيري را با مقوله حكمراني داشته است. بعد از آن شاخص پاسخ‌گويي است كه با امتياز 1.021 و رتبه دوم كشش و قدرت جذب حكمراني را به خود اختصاص داده است. شاخص اخلاق محوري با امتياز 0.422 در رتبه سوم تبيين حكمراني قرار گرفته است كه داراي تأثير مثبت است. شاخص كارايي و اثربخشي با امتياز 0.224 در رتبه چهارم قرار دارد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه از بين متغيرهاي مرتبط با اخلاق محوري، بيش‌ترين ميزان هم‌بستگي به‌ترتيب به متغير مثبت‌نگري (بخشش و گذشت)، قدرشناسي، نظارت بر زيردستان و جذب حداكثري بوده است. بنابراين مؤثرترين راه در حكمراني مطلوب شهري، تربيت نيروي انساني با ويژگي‌هاي مردمي بودن، ديني و اعتقادي و اخلاقي بودن، اشرافي و مسرف نبودن، ظالم نبودن و مورد ظلم واقع نشدن مي‌باشد. بنابراين پليس مي‌بايست اخلاق‌محوري و تربيت ديني و اسلامي را سرلوحه خود قرار دهد.