ارزيابي نقش آموزش‌هاي كارآفريني در توسعه ذهنيت كارآفرينانه دانشجويان ايران

اگرچه مطالعات معدودي در خصوص ذهنيت كارآفرينانه دانشجويان در نظام آموزش عالي انجام شده است؛ ولي اكثر آن‌ها بر مبناي رويكرد خصوصيات كارآفرينانه در جهت تبيين ذهنيت كارآفرينانه دانشجويان تلاش كرده‌اند. نظر به اين‌كه نتايج حاصل از اين پژوهش‌ها براي پيش‌بيني ذهنيت كارآفرينانه ضعيف و غيرقابل اتكا هستند، لذا در مطالعۀ حاضر با بهره‌گيري از رويكرد شناختي در جهت ارزيابي نقش آموزش‌هاي (رسمي غيررسمي) كارآفريني بر توسعه ذهنيت‌‌هاي تفصيلي و اجرايي كارآفريني در بين دانشجويان نظام آموزش عالي ايران پرداخته شده است. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمام دانشجويان نظام آموزش عالي ايران بودند كه تعداد 436 نفر از آن‌ها براي مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه‌اي استاندارد بود كه روايي آن توسط گروهي از متخصصان و روايي سازه و پايايي آن با محاسبۀ ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي بررسي شد. يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه وضعيت ذهنيت‌هاي تفصيلي و اجرايي كارآفريني پاسخگويان در سطح مطلوبي نبود. نتايج مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد كه متغير نهفتۀ آموزش غيررسمي كارآفريني تأثير مثبت و معناداري بر ذهنيت‌هاي تفصيلي و اجرايي كارآفريني دانشجويان ايران داشت. همچنين، تأثير مثبت و معنادار متغير نهفتۀ آموزش رسمي كارآفريني بر ذهنيت تفصيلي كارآفريني تأييد شد، ولي تأثير معنادار آن بر ذهنيت اجرايي كارآفريني دانشجويان در نظام آموزش عالي ايران حمايت نشد. با توجه به نتايج پژوهش به برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران نظام آموزش عالي توصيه مي‌شود كه در جهت برنامه‌ريزي و اجرايي دوره‌هاي كارآفريني فوق‌برنامه در نظام آموزش عالي كشور اقدام كنند. همچنين، در برنامه‌هاي درسي اجباري و اختياري كارآفريني در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالي توجه بيشتري به مباحث عملي و كاربردي كنند و شرايطي واقعي و مناسب نظير برگزاري رويدادهاي استارت‌آپي براي دانشجويان در جهت كسب تجربه و كارآفريني فراهم كنند.