پديدارنگاري ستاره سازماني در دانشگاه صنعتي اميركبير

كاركنان ستاره، افرادي با قابليت خلق اعتبار بالا، غيرقابل جايگزين و ارتقادهنده ارزش سازماني هستند. ستارگان به عنوان سرمايه‌هاي كليدي سازمان، در كسب مزيت رقابتي نقش محوري را ايفا مي‌كنند. آن‌ها به عنوان منابع انساني خارق العاده هستند كه عملكرد شان در داخل و خارج سازمان قابل رويت بوده و سرمايه اجتماعي بالايي دارند. با توجه به تنوع و تغيير پذيري مفهوم ستاره سازماني، اين پژوهش از طريق استراتژي پديدارنگاري بدنبال درك تفسير و معاني اين پديده در دانشگاه صنعتي امير كبير مي‌باشد. در اين پژوهش، فلسفه پژوهش تفسيري، رويكرد پژوهش استقرايي، راهبرد پژوهش پديدارنگاري انتخاب شده و روش گردآوري داده‌ها، مصاحبه نيمه ساختاريافته است. جامعه مشاركت‌كنندگان تحقيق اساتيد دانشگاه صنعتي اميركبير بودند، با توجه به نوع روش، روش نمونه گيري، بيشينه تنوع بوده و از اين طريق با 20 نفر از اساتيد به گونه‌اي كه از دانشكده ها، گروه‌هاي علمي، رتبه‌هاي علمي، جنسيت‌ها و تخصص‌هاي مختلف بودند، مصاحبه انجام شد.تحليل داده‌هاي تحقيق به روش دالگرن و فالسبرگ انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد هفت روش تجربه ستاره شدن استاد در دانشگاه وجود دارد كه شامل: برند بودن، پژوهشگر بودن، صنعت گر بودن، فناور بودن، علمي بودن، مربي گري و صلابت داشتن، مي‌باشد. علاوه بر آن، طبقات توصيفي در چهار سطح ظرفيت شخصي، مرجعيت آموزشي، پژوهشي و مرزشكني، مرجعيت حرفه‌اي و تكنولوژيكي و شاخص علمي، قرار مي‌گيرد كه اين نشانه تفاوت ساختاري و سلسله مراتبي آن‌ها در كنار تفاوت معاني شان مي‌باشد.