زمينه‌هاي شكل‌گيري عادت‌واره‌هاي پزشكي در ايران

مسئله اصلي پژوهش حاضر دست‌يافتن به زمينه‌هاي شكل‌دهنده به‌ عادت‌واره‌هاي پزشكي در ميان‌ نيروي درمان در ايران است. براي پاسخ‌دادن به اين سوال، بعد از بررسي‌هاي اوليه تمركز معطوف به دوران نسبتاً طولاني آموزش در نظام درمان (بين 10 تا 15 سال) و ذهنيت اقتصادي دانشجويان بود. در اين راستا مبتني بر نظريه مبنايي چندگانه با دانشجويان پزشكي، بيماران، پزشكان و متخصصان حوزه سلامت مصاحبه‌هاي عميق انجام شد. مصاحبه‌ها بعد از كدگذاري، تحليل شدند و مورد بررسي قرار گرفتند. مطابق با يافته‌هاي پژوهش تمرين سلسله‌مراتب قدرت در دوران عملي آموزش، در غياب نظامند تمرين اصول اخلاق پزشكي از مهمترين بسترهاي شكل‌دهي به عادت‌واره‌هاي پزشكي هستند. به موازات اين فرايند، با غلبه منطق سرمايه در ذهنيت اقتصادي دانشجويان و در پي سرخوردگي و ازخودبيگانگي برآمده از دست‌نيافتن به چشمداشت‌هاي پيشين تصوير اوليه از پزشك و تبديل‌شدن نيروهاي درمان به حقوق‌بگيران متعارف اين نظام، زمينه شكل‌گيري عادت‌واره‌هاي پزشكي در ايران‌ فراهم شده است.