تحليل مفهومي متغيرهاي تعديل كننده و ميانجي در پژوهش‌هاي كسب و كار

هدف اصلي اين مقاله گسترش دامنه پژوهش‌‍‌هاي كسب و كار با ارائه تحليل مفهومي از متغيرهاي تعديل‌كننده و ميانجي و بررسي تأثيرات قوي آنها در پژوهش‌هاي كسب و كار است. براي ارائه مفاهيم خاص ، الگوي كانگ و همكاران (2015) با توجه به فن ارزيابي متوازن به صورت مفهومي گسترش يافته‌است. مباني نظري مربوط به متغير‌هاي تعديلي، ميانجي و تمايزات عمده آنها به همراه آزمون‌هاي آماري مناسب قابل اجرا در هر موقعيت نيز ارائه شده‌اند. اين الگو همچنين به واكاوي اثرات متقابل طرح‌هاي ميانجي و ميانجي تعديل‌شده و آزمايش آنها مي‌پردازد. اين مقاله نتيجه مي‌گيرد كه: 1) ماهيت مشكلات پيچيده كسب و كار با در نظر گرفتن متغيرهاي تعديل‌كننده و ميانجي شفاف تر مي‌شود، 2) بدون تعيين متغيرهاي تعديل‌كننده و ميانجي الگوهاي كسب و كار ناقص هستند و بنابراين قادر به رفع موانع واقعي كسب و كار نيستند. عدم گنجاندن اثرات تعديل‌كننده و ميانجي يكي از دلايل قابل قبولي است كه نشان مي‌دهد چرا اكثر الگوهاي كسب و كار در واقعيت عمل نمي‌كنند، 3) متغيرهاي تعديل‌كننده و ميانجي در حال گستردن دامنه تئوري‌هاي رايج كسب و كار هستند، و 4) متغيرهاي تعديل‌كننده و تعديل‌كننده، پاسخگويي به پرسش‌هاي مربوط به اينكه «چه زماني» «چگونه» و «چرا» رابطه خاصي بين متغيرهاي مستقل و وابسته وجود دارد را امكان‌پذير مي‌كنند. از اين رو، اين مطالعه بر پژوهش‌هاي همبستگي و تجربي آينده درباره كسب وكار تأثير زيادي مي‌گذارد.