سنجش ميزان اثر بخشي فعاليت بازار گرداني در بورس اوراق بهادار تهران

يكي از ويژگي‌هاي مهم بورس، نقدشوندگي بالاي آن در مقايسه با ساير بازارهاي سرمايه‌گذاري است. گردش مالي بالاي اين بازار موجب كاهش ريسك نقدشوندگي آن شده است. سازمان بورس اوراق بهادار تهران، براي حل مشكل تشكيل مداوم صف‌هاي خريد و فروش سهام شركت‌ها در بازار سرمايه، از تاريخ 20/06/1399 شركت‎ها و سهامداران عمده آنها را ملزم به انتخاب و انعقاد قرارداد با بازارگردان كرد. تحقيق حاضر با هدف سنجش ميزان اثربخشي فعاليت بازارگرداني در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. جامعه آماري تحقيق، شامل آندسته از شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است كه داراي بازارگردان بوده و بازارگرداني سهام خود را به صندوق هاي سرمايه گذاري اختصاصي بازارگرداني واگذار كرده اند. دوره زماني تحقيق يك سال قبل از تاريخ الزام شركتهاي بورسي و فرابورسي و سهامداران عمده آنها به بازارگرداني(20/06/1399) و يك سال پس از آن است. نتايج تحقيق نشان داد كه فعاليت بازارگرداني در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني تحقيق اثربخش نبوده است به طوري كه تعداد روزهاي صف فروش در يك سال بعد از بازارگرداني نسبت به يك سال قبل از آن افزايش يافته است. البته ميزان نوسان قيمت سهام شركت هاي داراي بازارگردان بعد از الزام شركت ها به بازارگرداني، كاهش يافته است. نتايج تحقيق وجود رابطه مثبت و معني دار بين منابع در اختيار بازارگردان و ميزان نقدشوندگي سهام و وجود رابطه معكوس و معني دار بين ميزان منابع در اختيار بازارگردان و ميزان نوسان قيمت سهام را تاييد نكرد. همچنين زيان ده بودن فعاليت بازارگرداني تاييد نشد.