نقش قدرت نرم در اتحاد راهبردي تركيه با جمهوري آذربايجان

مفهوم قدرت در طول تاريخ با ظرفيت نظامي يكسان بوده است. اما پس از جنگ جهاني دوم، اقتصاد نيز اهميت پيدا كرد. بعد از جنگ سرد، جنبه ديگري از قدرت توسط جوزف ناي با عنوان قدرت نرم مطرح شد. اين نوع قدرت كه شامل روش‌هاي اجبار نيست، امروزه به يكي از مفاهيم اصلي در روابط بين‌الملل تبديل شده است. تركيه نيز از زمان روي‌كار‌آمدن حزب عدالت و توسعه و با هدف گسترش حوزۀ نفوذ خود، توجه بيشتري به قدرت نرم نشان داده است. هدف اين پژوهش تبيين نقش قدرت نرم در تحكيم و تعميق روابط تركيه و جمهوري آذربايجان مي‌پردازد. پرسش اصلي نويسندگان اين است كه: « قدرت نرم چه نقشي در تكوين و تعميق اتحاد راهبردي تركيه با جمهوري آذربايجان داشته است؟» در پاسخ، اين فرضيه مطرح مي‌شود كه «قدرت نرم به‌عنوان عامل محرك و تسهيل‌كننده در اتحاد راهبردي تركيه با جمهوري آذربايجان نقش داشته است.» نتيجه كلي پژوهش نشان مي‌دهد جذابيت تركيه براي جمهوري آذربايجان نقش مهمي در شكل‌گيري اتحاد دو كشور داشته است. همكاري دو كشور در زمينه فرهنگي، به حوزه‌هاي ژئوپليتيكي و ژئواكونوميكي سرريز كرده و به اتحاد آنها عمق بيشتري داده است كه در اعلاميه شوشي نمود پيدا كرد. اين اعلاميه به‌روشني هماهنگي سياست كلي در حوزه‌هاي نظامي، سياسي و سياست خارجي را بيان مي‌كند و بر هماهنگي نيروهاي دو كشور براي توسعه جهان ترك تأكيد مي‌كند. بدين ترتيب، در اعلاميه شوشي جلوه‌هاي پان‌ترك‌گرايي روابط تركيه و آذربايجان آشكار مي‌شود.