طراحي مدلي براي سياست گذاري سلامت مشاركت ­محور در سطح محلي

زمينه. مشاركت سطوح محلي در فرآيند سياست گذاري سلامت مي تواند به عنوان رويكردي براي حل كارآمدتر مشكلات جوامع محلي و پشتيبان نظام سلامت در دستيابي به اهداف خود باشد. هدف اين پژوهش نيز طراحي مدلي براي سياست گذاري سلامت مشاركت محور در سطح محلي بود. روش كار. اين مطالعه تركيبي در طي سه فاز مرور نظام مند، مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته و روش دلفي انجام شد. هدف مرور نظام مند شناسايي عوامل موثر بر مشاركت در سطوح محلي بود كه از طريق جست وجوي كليد واژه هاي Mesh در پايگاه هاي خارجي PubMed، Web of Science، Cochrane و Scopus و داخلي SID و Magiran انجام شد. هدف مرحله كيفي شناسايي موانع و تسهيل گرهاي مشاركت بود كه با روش نمونه گيري هدفمند و از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته با 16 فرد مطلع كليدي صورت گرفت. اركان و مولفه هاي مدل اوليه پس از تدوين، از طريق تكنيك دلفي براي اعتبارسنجي در اختيار صاحب نظران قرار گرفت تا مدل نهايي به دست آيد. يافته ها. عوامل تاثيرگذار براي مشاركت شامل عوامل فردي، محيطي و زمينه اي بود كه از مرور نظام مند 21 مقاله به دست آمد. تسهيل كننده ها و موانع، چالش ها، مزايا و معايب مشاركت سطوح محلي در فرآيند سياست گذاري از طريق نتايج مطالعه كيفي شناسايي شد كه در سه درون مايه اصلي شامل فرآيند مشاركت، ذينفعان فرآيند و راهكارهاي تسهيل مشاركت دسته بندي شدند. در نهايت مدل سياست گذاري سلامت مبتني بر مشاركت در سطح شهرستان با استفاده از ديدگاه صاحب نظران اعتبارسنجي و نهايي سازي شد. نتيجه گيري. مشاركت در فرآيند سياست گذاري سلامت مستلزم استفاده از تسهيل كننده ها و حذف يا كاهش موانع است. سطوح محلي از لحاظ مسائل سلامت در ايران درگير چالش هاي پيچيده اي هستند كه حل اين مسائل با مشاركت واقعي خود آن ها امكان پذير است.