بررسي نقش ميانجي يادگيري زدايي در رابطه بين فرهنگ سازماني و مديريت دانش در بيمارستان هاي دولتي ايران

زمينه. در مديريت دانش سازماني لازم است عوامل اجتماعي در كنار عوامل اقتصادي و فناوري مورد توجه قرار گيرد. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه فرهنگ سازماني و مديريت دانش با در نظر گرفتن متغير ميانجي يادگيري زدايي است. روش كار. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، يك مطالعه توصيفي همبستگي است. جامعه آماري، 450 نفر از كاركنان حوزه پشتيباني بيمارستان هاي دولتي استان تهران (ايران) با روش سرشماري است كه 420 نفر از آنها در پژوهش مشاركت نمودند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه هاي استاندارد فرهنگ سازماني، مديريت دانش و يادگيري زدايي بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري و توسط دو نرم افزار SPSS و AMOS انجام گرفته است. يافته ها. نتايج پژوهش تاييدكننده ي روابط ساختاري مفروض بود؛ به طوري كه فرهنگ سازماني هم به طور مستقيم (0/34) و هم به طور غيرمستقيم از طريق يادگيري زدايي (0/78) بر مديريت دانش تاثيرگذار است. همچنين متغير يادگيري زدايي به طور مستقيم بر مديريت دانش تاثير معنادار و مثبت داشت (0/55). نتيجه گيري. با توجه به ارتباط مثبت فرهنگ سازماني و مديريت دانش و ايفاي نقش يادگيري زدايي به عنوان متغير ميانجي در اين ارتباط، تقويت فرهنگ سازماني و بهبود ابعاد يادگيري زدايي، به پياده سازي مديريت دانش و توسعه آن در بيمارستان ها كمك مي كند. نتيجه اين وضعيت افزايش رضايت بيماران و بهبود كيفيت خدمات ارائه شده توسط مراكز درماني خواهد بود.