توسعه مدل ساختاري پيش بيني تعهد حرفه اي براساس مؤلفه هاي خودرهبري

زمينه. سرمايه انساني، حياتي ترين عنصر راهبردي و اساسي ترين راه براي ارتقاي عملكرد و كارايي سازمان است. با توجه به اهميت منابع انساني، بديهي است كه براي دستيابي به اهداف نظام سلامت، نيروي انساني بايد علاوه بر مهارت و تخصص، تعلق و تعهد مطلوبي داشته باشد. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاري پيش بيني تعهد حرفه اي براساس مؤلفه هاي خودرهبري در كاركنان دانشگاهي انجام گرفته است. روش كار. اين پژوهش از نوع كاربردي، و از حيث روش، توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه ي آماري پژوهش كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز مطابق آمار واحد مديريت منابع انساني در تاريخ 1399 به تعداد 976 نفر بود كه از اين تعداد 276 نفر به عنوان نمونه ي آماري براساس فرمول كوكران برآورد و به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسش نامه جمع آوري گرديدند. در اين پژوهش از مدل يابي معادلات ساختاري مبتني بر نرم افزار PLS3 جهت آزمون فرضيات استفاده شده است. يافته ها. يافته هاي پژوهش نشان داد كه مؤلفه هاي خودرهبري؛ تجسم عملكرد موفق، هدف گذاري شخصي، پاداش دادن به خود، ارزيابي باورها و مفروضات، مشاهده شخصي، تمركز بر پاداش هاي طبيعي و راهنمايي خود بر تعهد حرفه اي در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز تأثير مثبتي دارند و مؤلفه هاي خودرهبري به طور مثبت تعهد حرفه اي را پيش بيني مي كنند. نتيجه گيري. تقويت مؤلفه هاي خودرهبري در كاركنان منجر به ارتقاء نشاط روحي، رضايت شغلي و تعهد حرفه اي آنان و به طور كلي، تجلي بهتر اهداف متعالي و افزايش چشمگير عملكرد سازمان خواهد شد.