بررسي تاثير سرمايه ي اجتماعي و سرمايه ي فرهنگي بر ميزان ترس از كرونا در بين كاركنان بازنشسته ي ايران

زمينه. سلامت بازنشستگان به عنوان قشري در حال گسترش و آسيب پذير، از اهميت ويژه اي در جامعه برخوردار بوده و ضروري است كه در شرايط بحراني مانند انتشار ويروس كرونا، پرداختن به مشكلات آنها در اولويت قرار گيرد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير سرمايه ي اجتماعي و سرمايه ي فرهنگي بر ميزان ترس از كرونا در بين كاركنان بازنشسته ي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام شده است. روش كار. روش تحقيق توصيفي- تبييني از نوع پيمايشي و به لحاظ هدف، كاربردي مي باشد. در اين پژوهش 410 نفر از بازنشستگان دانشگاه علوم پزشكي تبريز به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري در اين تحقيق عبارت است از سه پرسش نامه ي: سرمايه ي فرهنگي بورديو (Bourdieu)، سرمايه ي اجتماعي موسي زاده و عليزاده اقدم و ترس از كوويد-19 ارسو (Ahorsu) و همكاران. همچنين جهت آزمون فرضيه هاي پژوهش از نرم افزار SPSS 22 استفاده شده است. يافته ها. يافته هاي دو متغيره تحقيق حاكي از آن بود كه سرمايه ي اجتماعي و ابعاد آن (شبكه هاي اجتماعي، اعتماد اجتماعي و مشاركت اجتماعي) و سرمايه ي فرهنگي و ابعاد آن (تجسم يافته، عينيت يافته و نهادينه شده) بر ميزان ترس از كرونا در بين بازنشستگان تاثير معنادار و معكوسي دارد. يافته هاي مدل رگرسيوني ترس از كرونا نيز نشان داد كه هر دو متغير مستقل (سرمايه ي اجتماعي و سرمايه ي فرهنگي) در مدل رگرسيوني مذكور به لحاظ آماري معنادار شدند و توانستند به ترتيب حدود 36 و 31 درصد از تغييرات متغير وابسته (ترس از كرونا در ميان بازنشستگان) را تبيين نمايند. نتيجه گيري. اين تحقيق نشان مي دهد كه بين سرمايه هاي اجتماعي و فرهنگي با ميزان ترس از كرونا در بين بازنشستگان دانشگاه علوم پزشكي تبريز رابطه معنادار و معكوسي وجود دارد كه نتايج اين تحقيق براي كل كاركنان بازنشسته ي دانشگاه قابل تعميم است. بنابراين، ضروري است كه اقدامات لازم در جهت افزايش اين سرمايه ها انجام گيرد تا در زمان فراگيري بيماري هايي مانند كوويد 19، كاهش ترس از بيماري كه خود، عامل بيماري هاي مختلف جسمي و رواني است، مدنظر سياست گذاران نظام سلامت قرار گيرد.