تحليل استاندارد هاي نسل دوم اعتباربخشي موسسه اي دانشگاه هاي علوم پزشكي از ديدگاه خبرگان: يك مطالعه كيفي

زمينه. دانشگاه ها براي مديريت كيفيت آموزشي، ارتقاي منابع فيزيكي و تجهيزات آموزشي و نيروي انساني خود، نظام ارزيابي متناوبي ايجاد كرده و انجام اعتباربخشي را در فرآيند هاي جاري خود نهادينه نمودند. هدف اين پژوهش تحليل كيفي نسل دوم نظام اعتباربخشي موسسات آموزشي در دانشگاه علوم پزشكي تبريز مي باشد. روش كار. پژوهش حاضر يك مطالعه كيفي با رويكرد استقرايي مي باشد كه در دانشگاه علوم پزشكي تبريز، بين سال هاي 1401-1398 انجام شده است. نمونه گيري به روش هدفمند و جمع آوري داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته با 34 نفر از مديران، مسئولين دفاتر توسعه و كارشناسان درگير در برنامه اعتباربخشي موسسات آموزشي انجام شد. براي اعتبارسنجي مطالعه از چهار معيار گوبا و لينكلن (Guba and Lincoln) شامل؛ مقبوليت، اطمينان پذيري، باورپذيري و انتقال پذيري استفاده شدو متن مصاحبه ها به روش تحليل محتوا بااستفاده از نرم افزار تحليل كيفي MAXQDA20 آناليز گرديد. يافته ها. نتايج تحليل محتوا، استخراج 204 كد اوليه، 9 مقوله فرعي و 2 مقوله اصلي (نقاط قوت و نقاط ضعف محتوا) مي باشد. مقوله هاي فرعي نقاط قوت عبارتند از استانداردسازي، ارتقاي فرآيند هاي آموزشي، توسعه حيطه هاي ارزيابي، مهندسي مجدد ساختار آموزش، الگو گيري از تجربيات جهاني و شفافيت در سنجه ها و مقوله هاي فرعي نقاط ضعف شامل ضعف ساختاري، ضعف روايي و وجود ابهام در سنجه ها مي باشد. نتيجه گيري. فرايند تحليل محتواي استاندارد هاي اعتباربخشي موسسات آموزشي به صورت دوره اي و اخذ بازخوردهاي متناوب منجر به ارتقاء سطح استاندارد ها و عيني شدن ارزيابي فعاليت ها خواهد شد كه آن هم نهايتا ارتقاي كيفيت آموزشي و پويايي جامعه را در پي خواهد داشت.