مقايسه اثربخشي طرحواره درماني هيجاني و درمان هيجان محور بر دلزدگي زناشويي در زنان با طلاق عاطفي

هدف پژوهش حاضر تعيين مقايسه اثربخشي طرحواره درماني هيجاني و درمان هيجان محور بر كيفيت زندگي، شادكامي و دلزدگي زناشويي در زنان با طلاق عاطفي بود. طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي (طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل) بود. جامعه‌ آماري پژوهش‌ كليه زنان مبتلا به طلاق عاطفي مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر تبريز در سال 1398 بود. از بين اين مراجعين 45 نفر به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب ‌شده و در سه گروه درمان هيجان محور، طرحواره درماني هيجاني و انتظار جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه شادكامي آكسفورد، پرسشنامه كيفيت زندگي (WHOQOL BREF)، پرسشنامه دلزدگي پاينز و پرسشنامه سلامت روابط استفاد شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس يك راهه (ANCOVA) استفاده شد. يافته ها نشان دادند در هر سه متغير، پس از كنترل متغير همپراش (نمرات پيش آزمون) بين سه گروه تفاوت معنادار آماري وجود دارد (كيفيت زندگي: 0/001= p ؛ 59/43=F؛ شادكامي: 0/001= p ؛ 21/27=F؛ و دلزدگي زناشويي: 0/001= p ؛ 40/96=F). مقايسه زوجي نشان داد هر دو درمان نسبت به گروه انتظار اثربخشي بهتري دارند. در هيچ يك از متغيرهاي پژوهش بين دو گروه طرحواره درماني هيجاني و درمان هيجان محور تفاوت معناداري وجود نداشت.