اثر بخشي رفتار درماني شناختي بر شناخت‌واره‌هاي ناكارآمد افراد مبتلا به نشانه‌هاي وسواس فكري اجباري

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثر بخشي درمان رفتاري - شناختي بر شناخت واره‌هاي ناكارآمد وسواسي در افراد مبتلا به نشانه‌هاي وسواس فكري اجباري بود. روش: براي اجراي طرح پژوهشي، سي نفر مبتلا به نشانه‌هاي وسواس فكري – اجباري به شيوه تصادفي انتخاب و در قالب دو گروه (آزمايش و كنترل هر كدام 15 نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. اثربخشي مداخله در مراحل پيش آزمون و پس آزمون و مرحله پيگيري يك ماهه مورد ارزيابي قرار گرفت. ابزار: جهت ارزيابي نشانه‌هاي وسواس فكري عملي از مصاحبه نيمه ساختار يافته تشخيصي، مصاحبه باليني ساختار يافته براي تشخيص اختلالات محور(SCID -I) و پرسشنامه باورهاي وسواسي 44 سوالي (44- OBQ) استفاده شد. نتايج: تحليل داده‌ها به شيوه اندازه گيري مكرر نشان داد كه درمان شناختي رفتاري در كاهش شناخت واره‌هاي ناكارآمد در افراد مبتلا به نشانه‌هاي وسواسي اجباري موثر است. هم چنين، نتايج نشان داد كه، درمان شناختي – رفتاري قادر است مولفه‌هاي مسئووليت پذيري، كمال‌گرايي، اهميت و كنترل افكار را به طور معنادار كاهش دهد. نتايج نشان داد كه براي گروه‌هاي مورد مطالعه در مولفه ي احساس مسئوليت / ارزيابي از خطر و تهديد (0/139= sigو 4/52=f)، كمال طلبي / نياز به كسب اطمينان و قطعيت (0/158= sig‌و 5/26=f) و اهميت و كنترل افكار (0/179= sigو 6/12=f) معنادار مي‌باشد. همچنين اثر گروه × زمان معنادار است (0/001=sig و 66/91=f). اين نتايج پس از پيگيري يكماهه نيز همچنان برقرار بود و بين گروه هاي آزمايش و كنترل تفاوت معنادار بود.