بررسي ويژگي‌هاي روانسنجي مقياس خشم باليني

خشم يكي از هيجاناتي است كه به طور گسترده و نامتناسبي توسط افراد به كار گرفته مي‌شود و پيامدهاي منفي مختلفي از قبيل؛ بيماري جسمي، رواني، مختل شدن روابط بين فردي و جرائم قانوني را به دنبال دارد. به همين دليل سنجش و ارزيابي ميزان خشم و پرداختن به مديريت اين هيجان ضروري به نظر مي‌رسد؛ لذا اين پژوهش با هدف بررسي ويژگي‌هاي روانسنجي مقياس خشم باليني انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه افراد 18 تا 60 ساله كشور ايران در بازه زماني مرداد ماه الي مهر ماه سال 1400 بودند. نمونه آماري پژوهش شامل 322 نفر بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از طريق فراخوان اينترنتي انتخاب شدند. به منظور بررسي روايي همگرا و واگرا از پرسشنامه پذيرش و عمل نسخه دوم و مقياس دشواري در تنظيم هيجان (DERS) استفاده شد. ساختار عاملي پرسشنامه از طريق تحليل عاملي تأييدي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد كه پايايي مقياس خشم باليني بر اساس آلفاي كرونباخ 0/90 و بر اساس پايايي بازآزمايي 0/83 است. بررسي‌هاي مربوط به روايي همگرا و واگراي مقياس خشم باليني نيز مؤيد روايي قابل قبول مقياس مذكور در نمونه مورد مطالعه بود. بر مبناي يافته‌هاي به دست آمده، مي‌توان گفت كه مقياس خشم باليني ابزاري قابل اعتماد و روا براي سنجش خشم در جمعيت ايراني است.