رابطه والدگري هليكوپتري و سلامت روان با بهزيستي تحصيلي در دانش‌آموزان دختردوره متوسطه: نقش واسطه‌اي خودكارآمدي تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه والدگري هليكوپتري و سلامت روان با بهزيستي تحصيلي انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمامي دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر كرمان در سال تحصيلي 1399 -1400 بودند. به‌منظور نمونه‌گيري از افراد جامعه با استفاده از روش گلوله برفي مجازي تعداد 422 دانش‌آموز دختر دوره متوسطه دوم (15 -18 سال) انتخاب شدند و به نسخه كوتاه ابزار والدگري هليكوپتري (پيستلا، ايزو، ايزولانيا، اورنو و بايوكو، 2020)، پرسشنامه بهزيستي تحصيلي (پيترينن، سوئيني و پيالتو، 2014)، مقياس خودكارآمدي تحصيلي (ميجلي، ماهر، هرودا، اندرمن، اندرمن و فريمن، 2000) و پرسشنامه سلامت عمومي (يعقوبي، كريمي، اميدي، باروتي و عابدي، 1391) پاسخ دادند. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين والدگري هليكوپتري و خودكارآمدي تحصيلي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. رابطه بين سلامت روان با خودكارآمدي تحصيلي نيز مثبت و معنادار است. اثر غيرمستقيم متغيرهاي نشانه‌هاي سلامت رواني مثبت و نشانه‌هاي اختلال رواني بر بهزيستي از طريق خودكارآمدي تحصيلي، از نظر آماري معنادار و اثر غيرمستقيم والدگري هليكوپتري بر بهزيستي از طريق خودكارآمدي تحصيلي، از نظر آماري غيرمعنادار بود. به طور كلي نتايج پژوهش نشان داد كه مدل آزمون شده در مطالعه حاضر با مدل مفهومي اوليه برازش مناسب دارد و مي‌توان از اين مدل در بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان دختردوره متوسطه استفاده نمود.