پيش‌بيني كيفيت زندگي براساس ابعاد مثبت و منفي خودشفقت‌ورزي در زنان سرپرست خانوار: نقش ميانجي‌گري توانمندسازي روانشناختي

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه كيفيت زندگي با ابعاد مثبث و منفي خودشفقت ورزي با ميانجي‌گري توانمندسازي روان‌شناختي در زنان سرپرست خانوار انجام شد. روش اين پژوهش همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري اين پژوهش (4300نفر)، زنان سرپرست خانوار غرب تهران بودند كه از ميان آنها نمونه‌اي به تعداد 285 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. شركت كنندگان به مقياس‌‌هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني فرم كوتاه ، خودشفقت ورزي نف و توانمندسازي روان‌شناختي اسپريتزر پاسخ دادند. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش تحليل مسير با نرم افزارهاي spss نسخه 26 و Amos نسخه 21 مورد تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه متغيرهاي ابعاد مثبت خودشفقت ورزي (267‌%)، و توانمندسازي روانشناختي (105‌%) تاثير مستقيم و مثبت بر كيفيت زندگي دارند. همچنين ابعاد منفي خودشفقت ورزي (106 ‌%) تاثير منفي و مستيم بر كيفيت زندگي دارد. و ابعاد مثبت خودشفقت ورزي از تغيير توانمندسازي روانشناختي تاثير غيرمستقيم و مثبتي بر كيفيت زندگي دارد و همچنين ابعاد منفي خودشفقت ورزي به طور غيرمستقيم از طريق توانمندسازي روانشناختي بر كيفيت زندگي اثر غير مستقيم و مثبت ندارد . با توجه به يافته‌هاي به دست آمده آموزش توانمندسازي روان‌شناختي از طريق شناخت و ارتقا توانايي هاي زنان سرپرست خانوار و همچنين تاثير غيرمستقيمي از راه ابعاد مثبت خودشفقت ورزي بر ارتقاي كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار دارد، نقش مهمي در ارتقا كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار دارد بنابراين افزودن آن در مداخلات مربوط به مراكز بهزيستي و همچنين مراكز توانمندسازي زنان سرپرست خانوار پيشنهاد مي‌شود.