مقايسه اثربخشي درمان ذهن آگاهي مثبت محور و درمان شناختي رفتاري برتنظيم هيجاني دانشجويان افسرده دانشكده توانبخشي

پژوهش حاضر، با هدف بررسي تأثير درمان‌گروهي ذهن‌آگاهي مثبت محور و درمان گروهي شناختي‌رفتاري‌بر افزايش تنظيم شناختي هيجاني‌ دانشجويان ‌افسرده ‌دانشكده توانبخشي‌ دانشگاه‌ جندي‌ شاپور‌اهواز تدوين‌ گرديده است. اين‌پژوهش در يك طرح‌نيمه آزمايشي، و طي يك كارآزمايي كنترل شده تصادفي سه‌گروهي (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) پژوهشي‌سه‌مرحله‌اي‌با طرح پيش‌پس‌آزمون و پيگيري اجرا گرديد. از ميان جامعه‌آماري كليه‌ي دانشجويان مقطع‌كارشناسي‌دانشكده توانبخشي‌دانشگاه جندي‌شاپور شهر اهواز (1400 -1399)، تعداد 30 نفر از دانشجويان افسرده بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي و مساوي در دو گروه آزمايش(تحت برنامه درمان گروهي ذهن آگاهي مثبت محور10=n و تحت برنامه درمان گروهي شناختي رفتاري 10=n طي 12 جلسه گروهي) و گروه‌كنترل(10=n: در اين بازه زماني مداخله‌اي دريافت نكرد) گمارده شدند. كليه شركت كنندگان پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان‌گارنفسكي و همكاران(۲۰۰۱) را درهر سه‌گروه قبل‌وبعدازمداخله‌و يك ماه بعد از مداخله تكميل كردند. نتايج روش‌آماري‌تحليل واريانس مكرر نشان داد كه در مقايسه دو گروه درماني ذهن آگاهي مثبت محور و شناختي رفتاري درماني در نمرات تنظيم هيجان در پس‌آزمون و پيگيري در مقايسه با پيش‌آزمون تفاوت معناداري وجود نداشت و هيچ كدام از درمان‌ها تاثير معناداري بر اين مؤلفه نداشته‌اند(0/05 p). همچنين يافته‌ها نشان داد كه دو گروه آزمايش درمان گروهي ذهن آگاهي مثبت محور و شناختي رفتاري درماني نسبت به گروه كنترل بر افزايش‌تنظيم‌شناختي‌مثبت‌وكاهش تنظيم‌شناختي منفي دانشجويان تأثير معناداري وجود داشت (0/01 p). طبق نتايج اين پژوهش، درمان گروهي ذهن آگاهي مثبت‌محور و شناختي‌رفتاري‌درماني روش موثري براي افزايش تنظيم شناختي مثبت و كاهش تنظيم شناختي منفي در درمان افراد مبتلا به افسردگي‌است.