رابطه رسالت فرزندپروري با بهزيستي روان‌شناختي و خودكارآمدي فرزندان با ميانجي‌گري بهزيستي روان‌شناختي و خودكارآمدي مادران معلم جلال‌آباد افغانستان

احساس رسالت مادر در تربيت فرزند باعث مي شود  تا مادران نسبت به فرزندان خود علاقه بيشتري نشان دهند و به گونه ي  موثر با آن ها ارتباط برقرار كنند. پژوهش حاضر با هدف طراحي و آزمون الگويي از رابطه علي بين رسالت فرزندپروري با بهزيستي روان‌شناختي و خودكارآمدي فرزندان با ميانجي‌گري بهزيستي روان‌شناختي و خودكارآمدي والديني در معلمان زن كشور افغانستان انجام گرديد. طرح پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. شركت‌كنندگان پژوهش شامل  250 معلم زن و 250  نفر از فرزندان آنها با طيف سني 16 سال به بالا ساكن در شهر جلال آباد افغانستان بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. زنان شركت‌كننده پرسشنامه احساس رسالت در تربيت فرزند (كولسن و همكاران،2012)،پرسشنامه بهزيستي روانشناختي (ريف،1989) و خودكارآمدي والديني (دومكا و همكاران، ۱۹۹۶) را تكميل كردند. فرزندان پرسشنامه بهزيستي روانشناختي (ريف، 1989) و پرسشنامه خودكارآمدي عمومي (شرر و همكاران ،1982) را تكميل نمودند. به منظور ارزيابي الگوي پيشنهادي از الگويابي معادلات ساختاري  و آزمودن اثرهاي واسطه اي از روش بوت استراپ با استفاده از نرم افزار AMOS استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان دادند كه الگوي طراحي شده از برازش نسبتاً مطلوبي برخوردار بود. علاوه برآن، نتايج پژوهش نشان داد ضرايب مسيرهاي مستقيم رسالت فرزند پروري با بهزيستي روانشناختي زنان (81/. =β) ، با خودكارآمدي والديني (71/. =β) ، با بهزيستي روانشناختي فرزندان (68/. =β) و با خودكارآمدي فرزندان (47/. =β) كه همه آنها در سطح (p 0/001) معنادار بودند. همچنين رسالت فرزند پروري به صورت غير مستقيم و از طريق بهزيستي روانشناختي زنان و خودكارآمدي والديني بر بهزيستي روانشناختي و خودكارآمدي فرزندان اثر معنادار داشتند. پيشنهاد مي شود براي افزايش بهزيستي روانشناختي و خودكار آمدي فرزندان، زنان با رسالت فرزند پروري خود آشنايي بيشتري پيدا كنند.